ماده ۱۱۴۱ قانون مدنی
طلاق در طهر مواقعه صحیح نیست مگر این که زن یائسه یا حامل باشد.
- مشاهده ماده قبلی
- مشاهده ماده بعدی
توضیح واژگان
به سنی که زن، حیض نمی بیند؛ و تمایلی به مقاربت ندارد؛ سن یأس گویند. [۱]
طهری را که در آن، با زوجه نزدیکی نشده باشد؛ طهر غیرمواقعه نامند. [۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر لزوم وقوع طلاق در طهر غیرمواقعه، استثنائاتی هم وارد است. [۳]
طلاق زوجه نابالغ در طهر مواقعه، صحیح است. [۴] و طلاق زوجه مسترابه، در طهر مواقعه صحیح است. [۵]
از نظر علم پزشکی، خون حیض، بین سنین 45 تا 55 سالگی، برای همیشه قطع گردیده؛ و زن یائسه می شود.[۶]
مستندات فقهی
با استناد به روایاتی از امام باقر و امام صادق، طلاق در طهر مواقعه صحیح نیست. [۷]
سوابق فقهی
طلاق در طهر مواقعه جایز نیست. [۸]
درمواردی که نسبت به آبستن بودن زن، یقین حاصل گردد؛ طلاق او در طهر مواقعه صحیح است[۹]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 332536
- ↑ مرتضی یوسف زاده. حقوق مدنی (جلد پنجم) خانواده. چاپ 1. انتشار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3797664
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 335400
- ↑ سیدعلی محمد یثربی قمی. حقوق خانواده (در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران) (با اصلاحات). چاپ 2. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 25856
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. دوره متوسط حقوق مدنی (حقوق خانواده). چاپ 4. گنج دانش، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 143720
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 211720
- ↑ هوشنگ گل محمدی. طلاق قضایی و آرای دیوانعالی کشور. چاپ 1. حقوقی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4579928
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (حقوق خانواده). چاپ 3. فردوسی، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 191852
- ↑ آیت اله سیدعلی خامنه ای. ره توشه قضایی (استفتائات قضایی از محضر رهبر معظم انقلاب حضرت آیت اله العظمی خامنه ای). چاپ 1. قضا، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 452944