اصل ۱۱۰ قانون اساسی

اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: وظايف و اختيارات رهبر: 1- تعيين سياستهاي كلي نظام جمهوري اسلامي ايران پس از مشورت با مجمع تشخيص مصلحت نظام . 2- نظارت بر حسن اجراي سياستهاي كلي نظام. 3- فرمان همه پرسي. 4- فرماندهي كل نيروهاي مسلح . 5- اعلان جنگ و صلح و بسيج نيروها. 6- نصب و عزل و قبول استعفاء الف- فقهاي شوراي نگهبان. ب- عاليترين مقام قوه قضائيه. ج- رئيس سازمان صدا و سيماي جمهوري اسامي ايران. د- رئيس ستاد مشترك. هـ- فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي. و- فرماندهان عالي نيروهاي نظامي و انتظامي. 7- حل اختلاف و تنظيم روابط قواي سه گانه . 8- حل معضلات نظام كه از طريق عادي قابل حل نيست، از طريق مجمع تشخيص مصلحت نظام. 9- امضاء حكم رياست جمهوري پس از انتخاب مردم - صلاحيت داوطلبان رياست جمهوري از جهت دارا بودن شرايطي كه در اين قانون مي آيد، بايد قبل از انتخابات به تاييد شوراي نگهبان و در دوره اول به تاييد رهبري برسد. 10- عزل رئيس جمهور با در نظر گرفتن مصالح كشور پس از حكم ديوانعالي كشور به تخلف وي از وظايف قانوني، يا رأي مجلس شوراي اسلامي به عدم كفايت وي بر اساس اصل هشتاد و نهم. 11- عفو يا تخفيف مجازات محكومين در حدود موازين اسلامي پس از پيشنهاد رئيس قوه قضائيه . رهبر مي تواند بعضي از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگري تفويض كند.