اصل ۱۲۴ قانون اساسی
اصل 124 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رئيس جمهور می تواند برای انجام وظایف قانونی خود معاونانی داشته باشد. معاون اول رئیس جمهور با موافقت وی اداره هیأت وزیران و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت ها را بر عهده خواهد داشت.
فلسفه و مبانی نظری
با توجه به حذف پست نخست وزیری و انتقال وظایف و اختیارات سنگین آن به ریاست جمهوری، وجود همکاران لایقی که به عنوان بازوی رئیس جمهور قادر به معاونت و یاری وی در هماهنگی و رتق و فتق امور متراکم ( به وجود آمده از تمرکز) باشند لازم خواهد بود. [۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
معاون اول که از سوی رئیس جمهور بدون نیاز به تایید مجلس تعیین می شود، وظایف عمده نخست وزیر سابق و با موافقت رئیس جمهور، ریاست هیأت وزیران و اداره جلسات دولت و هماهنگی بین سایر معاونت ها را بر عهده دارد. [۲] همچنین به نظر می رسد که منظور " اداره هیات وزیران" همان اداره امور هیات وزیران ( نظیر تشکیل کمیسیون ها و فراهم نمودن دستور کار هیات) باشد. و این امر با ریاست رئیس جمهور بر هیأت وزیران که متضمن نظارت بر کار وزیران و هماهنگی بین آنان است تفاوت دارد. [۳] به بیان دیگر گرچه رئیس جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیأت وزیران و یا حل و فصل هماهنگی ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان پذیر است. [۴]
مواد مرتبط
لایحه قانونی تاسیس دفتر رئیس جمهوری اسلامی ایران مصوب 1358
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3849948
- ↑ آیت اله عباسعلی عمیدزنجانی. کلیات حقوق اساسی. چاپ 3. مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3213908
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850052
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4734244