ماده ۵۰۹ قانون تجارت

نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۰ توسط 210497022 (بحث | مشارکت‌ها)

ماده 509 قانون تجارت: اگر از معاملات وکیل یا عاملی که تجارت ورشکسته را ادامه می‌دهد تعهداتی حاصل شود که بیش از حد دارایی تاجر ورشکسته است‌ فقط طلبکارهایی که آن اجازه را داده‌اند شخصاً علاوه بر حصه که در دارایی مزبور دارند به نسبت طلبشان در حدود اختیاراتی که داده‌اند مسئول‌ تعهدات مذکوره می‌باشند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برخی از حقوقدانان معتقدند طلب طلبکاران مورد اشاره در این ماده اگرچه از نظر تاریخ بر اعلام توقف مؤخر است، اما باید پیش از تصفیه مطالبات بقیه بستانکاران تأدیه شده و به ان خسارت تأخیر تأدیه تعلق گیرد.[۱]همچنین گروهی نیز بر این نکته اشاره کرده اند که طلب های ایجاد شده با ادامه کار تاجر در مقابل هیئت طلبکاران پیش از صدور حکم ورشکستگی و تا حد دارایی او قابل استناد است. عده ای حتی این طلب را بر طلب طلبکاران دارای وثیقه یا حق رجحان نیز مرجح دانسته اند. [۲]

منابع

  1. حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد چهارم) (قراردادهای تجارتی و ورشکستگی و تصفیه). چاپ 16. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1838636
  2. ربیعا اسکینی. حقوق تجارت (ورشکستگی و تصفیه امور ورشکسته). چاپ 13. سمت، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2268480