واگذاری مدیریت مطابق مفاد بند ح ماده 1 آیین نامه اجرایی ماده 22 قانون مدیریت خدمات کشوری به حالتی اطلاق می شود که دستگاه تمام تجهیزات، امکانات و منابع انسانی مورد نیاز برای ارائه خدمات را در اختیار موسسات مجری قرار داده و موسسات مجری با مدیریت صحیح و اثربخش مجموعه خدمات موردنظر دستگاه اجرایی را اداره می کنند و دستگاه اجرایی هزینه خدمات مدیریتی موسسات مجری را پرداخت می کند.

طی بند ج ماده 88 قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت نیز به این روش با عنوان واگذاری اداره امور تحت مسئولیت دستگاه های اجرایی به اشخاص حقیقی و حقوقی مقرر در قانون و در چارچوب ضوابط دستگاه واگذارنده با حفظ مالکیت دولتی اشاره شده است.[۱]

تفاوت بین روش های واگذاری مدیریت و خرید خدمت در این است که در روش خرید خدمت دستگاه اجاریی نمی تواند نیروی انسانی یا تجهیزات و امکاناتی را در اختیار موسسه مجری قرار دهد.

منابع

  1. یداله حبیبی. شرحی بر فصول قانون مدیریت خدمات کشوری. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321208