اصل ۱۶۳ قانون اساسی

اصل ۱۶۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: صفات و شرائط قاضی طبق موازین فقهی بوسیله‏ قانون معین می‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قضاوت، مستلزم تصرف در جان و مال و آبروی افراد است. به همین دلیل نوعی ولایت به شمار می رود. این ولایت برای پیامبر(ص) و امام علی(ع) ثابت است و تصدی منصب قضا برای دیگران جز با نصب خاص یا عام یا با اذن از سوی ایشان جایز نیست. شایان ذکراست که قبول منصب قضا ( برای واجدین شرایط) واجب کفایی است و اجرای وظائف قضائی انجام یک تعهد مذهبی و عبادی است.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

آیه 26 سوره ص و آیه 58 سوره نساء از مستدات فقهی این اصل هستند.

صفاتی که اما علی (ع) در منشور حکومت ( که بر مالک اشتر صادر کرده اند) برای قاضی صادر کرده نیز از جمله مستندات فقهی امر قضاست.( قول معصوم )

مواد مرتبط

قانون شرایط انتخاب قضات مصوب1361