اثر در مالکیت عموم

وقتی یک اثر در مالکیت عموم قرار می گیرد، هیچ محدودیت حقوقی ای برای استفاده از آن توسط جامعه وجود ندارد.[۱] در حوزه حق نسخه برداری و حقوق مجاور، عبارت در مالکیت عموم، اینگونه تعریف می شود: آن دسته از آثاری که می توانند بدون نیاز به اجازه صاحبان حق یا بدون تعهد به پرداخت غرامت به آنها، توسط هر شخصی مورد استفاده قرار گیرند.[۲] به عبارت بهتر، هر شخصی می تواند اثر را به هر طریقی که مطلوب جامعه است، تکثیر و عرضه نماید و از ثمرات آن برخوردار شود. و باید توجه داشت که چنین امکانی، به این معنا نیست که کسی حق دارد مانع بهره برداری آزاد دیگران شود؛ چرا که ویژگی اموال عمومی، عدم قابلیت تملک خصوصی آنها است.[۳] در واقع، پس از منقضی شدن مدت حمایت از اثر، حقوق انحصاری و اعتباری پدیدآورنده که به وی امکان ممانعت دیگران از استفاده از اثر را می داد، زائل می شوند، اما آنچه به عنوان مال عمومی در اختیار جامعه قرار می گیرد، چنین انحصاری نیست، بلکه صرفا جواز استفاده از مضمون و محتوای اثر است.[۴]

منابع

  1. سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی. چاپ 2. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5267968
  2. سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی. چاپ 2. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5267980
  3. پژمان محمدی. قراردادهای حقوق مؤلف. چاپ 1. دادگستر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4741852
  4. پژمان محمدی. قراردادهای حقوق مؤلف. چاپ 1. دادگستر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4742032