اراضی دایر
به آن دسته از اراضی که آباد بوده و مورد بهره‌برداری مالک قرار گرفته است [۱] و همچنین به زمینی که در آن، زراعت جریان داشته یا ساختمانی بر روی آن، بنا شده باشد؛ اراضی دایر گویند.[۲]
منابع
- ↑ محسن قره باغی. ترمینولوژی قوانین و مقررات. چاپ 2. مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1531652
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 330340