اصل آزادی فردی
آزادی فردی، اصلی است که اساس حاکمیت اراده طرفین در انتخاب قانون حاکم بر قرارداد را تشکیل می‌دهد. این اصل در نیمه اول قرن نوزدهم در دکترین حقوقی شکل گرفت و با تصویب کنوانسیون‌های بین‌المللی در نیمه دوم همان قرن، به عنوان یکی از اصول حقوق بین‌الملل خصوصی، به خصوص در زمینه‌های تجاری و اقتصادی، به شهرت دست یافت.[۱]
منابع
- ↑ ابراهیمی, سید نصرالله; عینی, مجتبی (2018-12-22). "اصل آزادی قراردادی و محدودیت‌های آن در قراردادهای بالادستی نفتی بر اساس مدل جامع تفسل (TEFCEL)". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 1 (1): 11–49. doi:10.22034/law.2018.239491. ISSN 2717-2074.