حکم اولی، حکمی که شارع برای موضوعی در شرایط عادی و طبیعی با در نظر گرفتن مصالح و مفاسد جعل می‌کند. مانند وجوب نماز و حج، حرمت شراب، گوشت مردار، دروغ و این حکم بر مبنای نیازهای ثابت و دائمی وضع می‌شود.[۱]

منابع

  1. نیکزاد, عباس (1385). "جایگاه مصلحت در بستر قانونگذاری حکومت اسلامی". مطالعات راهبردی زنان. 4 (32).