اصل هزینه اتکا

مطابق اصل هزینه اتکا (Reliance Cost Principle)، اگر شخصی برمبنای حکم قانون یا عرف یا قرارداد معتبر، بر منافع احتمالی حاصل از یک نهاد حقوقی اتکا کرده و برای این امر متحمل هزینه هم شده باشد، باید از منافع آن بهره مند شود و نمی‌توان وی را از منافع مشروع موردانتظار محروم ساخت چراکه به نیت بهره مندی از این منافع بوده است که حاضر به پرداخت هزینه شده است؛ بنابراین قانون یا رایی که این اتکا را از بین ببرد، ناکارآمد است. آن‌چه این اصل اقتصادی را تقویت می‌کند، اصل اقتصادی دیگری به نام «اصل تخصیص بهینه منابع» (Efficient Allocation of Resources Principle) است که طبق آن، چون منابع، کمیاب و تقاضای افراد، نامحدود است، منابع باید به شخصی تخصیص یابد که حاضر است برای آن بیشتر هزینه کند و ارزش بیشتری برای آن قائل است.