بازخرید (حقوق تعهدات)

به موازات بازفروش، در برخی نظام‌های حقوقی بازخرید نیز به‌عنوان یکی از روش‌های جبران خسارت قراردادی برای خریدار به رسمیت شناخته شده است. در این روش، خریدار قادر است در صورت بروز هر نوع تأخیر، نقص یا عدم اجرای عقد بیع از سوی فروشنده، خریدی جایگزین انجام دهد تا با مراجعه به بازار و خرید محصولی مشابه موضوع عقد اصلی، «اجرای جایگزین عقد» را به‌عنوان شیوه جبران خسارت برگزیند. این روش براساس انتخاب خریدار است، بنابراین دارای انطباق تام با منافع خریدار است. الزام به اجرای عین تعهد نیز همواره آمیخته با سختی‌ها و مشکلات اجرایی است که افزون‌بر افزایش بار رسیدگی‌های قضایی، فرصت مطلوب جایگزین کردن محصول و استفاده از ظرفیت‌های بازار را از زیان‌دیده سلب می‌کند. برای بازخرید نیز ضروری است یک فرایند منطقی و مبتنی بر حسن نیت محقق شود که این معیار فارغ از نتیجه و به صرف امکان انعقاد عقد با شرایط مساعدتر و با هزینه‌های کمتر نقض نخواهد شد.[۱]

منابع

  1. مقدم, وکیلی; حسین, محمد (1401). "تحلیل تطبیقی بایسته‌های انعقاد عقد جایگزین به‌مثابۀ ابزار جبران ‏خسارت در پرتو مبانی مسئولیت قراردادی". مطالعات حقوق خصوصی. 52 (1): 213–233. doi:10.22059/jlq.2022.331078.1007594. ISSN 2588-5618.