بحران دار فور و عملکرد دیوان بین الملل کیفری در پرتو اصل صلایت تکمیلی

بحران دار فور و عملکرد دیوان بین الملل کیفری در پرتو اصل صلایت تکمیلی عنوان پایان نامه ای است که توسط ایمان حسنوند، با راهنمایی جمشید ممتاز و با مشاوره امیرحسین رنجبریان در سال ۱۳۹۰ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

عنوان	بحران دار فور و عملکرد دیوان بین الملل کیفری در پرتو اصل صلایت تکمیلی
رشته	حقوق بین الملل
دانشجو	ایمان حسنوند
استاد راهنما	جمشید ممتاز
استاد مشاور	امیرحسین رنجبریان
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۰
دانشگاه	دانشگاه تهران

چکیده

جامعه ی بین المللی از سال ۲۰۰۳ به این سو شاهد یکی از دلخراش ترین فجایع انسانی در دارفور بوده است. در پاسخگویی به نقض شدید حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه دارفور، شورای امنیت پس از تعلل فراوان و در اقدامی بی سابقه وضعیت دارفور را در اختیار دادستان دیوان بین المللی کیفری قرار داد. معهذا این ارجاع تنها با اعطای معافیت های فراوان به قدرت های بزرگ شورا ممکن شد و طعم پیروزی را به کام حامیان عدالت کیفری بین المللی تلخ گردانید. با این حال، پیشرفت تحقیقات دادستان خیلی زودی ثابت کرد که دولت سودان در سرکوب مرتکبین جرایم دارفور کمترین اقدامی صورت نداده است. پرونده های مورد نظر دیوان، که پرونده ی البشیر رییس جمهور سودان در بین آنهاست، یکی پس از دیگری بر مبنای تفسیر بدیع دیوان از اصل صلاحیت تکمیلی قابل پذیرش خوانده شدند. وانگهی، رویکرد دیوان هم در اثبات جرایم بین المللی، به خصوص ژنوسید، و هم در اعمال اصل صلاحیت تکمیلی جای تامل دارد. دیوان در گام بعدی با چالش اجرای قرارهای بازداشت مواجه می شود. در واقع، گذشته از سودان که دولت غیر عضو اساسنامه به شمار می آید، مسیله ی مصونیت های عرفی رییس دولت عملا راه را بر همکاری دولت ها با دیوان بسته است. از طرفی، پافشاری بر اجرای عدالت نیز ممکن است منجر به افزایش و تداوم خشونت ها در دارفور گردد. با وجود تمامی این مباحث، جز این نمی توان گفت که پیگیری عدالت کیفری بین المللی و تحقق آن یگانه راه نجات دارفور از چنگ ددمنشی رژیم خارطوم است.

کلیدواژه ها

• دیوان بین المللی کیفری
• صلاحیت تکمیلی
• ژنوسید
• مصونیت
• تعهد به همکاری
• کمیسیون تحقیق دارفور