جایگاه محیط زیست در سازمان تجارت جهانی
جایگاه محیط زیست در سازمان تجارت جهانی نام مقاله‌ای از زهرا محمودی کردی است که در شماره چهل و یکم (مهر 1393) نشریه پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
هرچند بحث پیرامون روابط میان تجارت و محیط زیست از حدود هشت دهه‌ی قبل آغاز گردیده، امّا نزدیک به سه دهه است که این بحث تبدیل به چالشی جدّی میان متخصصان هر دو حوزه شده است. در این بین نظرات و تئوری‌های متعددی پیرامون روابط میان این دو حوزه از حقوق بین‌الملل بیان شده است و از آن‌جایی که سازمان تجارت جهانی مؤثرترین و اصلی‌ترین تنظیم کننده‌ی روابط تجاری در سطح بین‌المللی است، مقررات و نحوه‌ی عملکرد این سازمان از نگاه منتقد طرفداران محیط زیست پنهان نمانده است. در حالی که «WTO» فاقد یک موافقتنامه‌ی اختصاصی در رابطه با محیط زیست است، اما اکثر موافقت‌نامه‌های تحت پوشش این سازمان دارای ضوابط زیست محیطی هستند که طبق آن ضوابط، کشورهای عضو می‌توانند اقداماتی در رابطه با حفاظت از محیط زیست انجام دهند. در کنار این ضوابط می‌توان به عملکرد زیست محیطی برخی از ارکان و نیز مقررات نهادین WTO نیز اشاره داشت. این مقاله به دنبال نشان دادن جایگاه کنونی محیط زیست در «WTO» و جایگاهی است که باید به این مقوله‌ی مهم اختصاص داده شود، هدف آن راهکاری که بیانگر جایگاه شایسته‌ی محیط زیست در WTO باشد، روشی که WTO با پیروی از آن بتواند به بهترین شکل ممکن، میان تجارت و محیط زیست آشتی و سازش برقرار نماید و به تبع آن پاسخ‌گویی و مسئولیت بیشتر این سازمان را نسبت به مسائل زیست محیطی سبب گردد.
کلیدواژه‌ها
- سازمان تجارت جهانی
- محیط زیست
- مقررات و ضوابط
- مقررات بنیادین
مواد مرتبط
- ماده 4 کنوانسیون کاهش تشریفات حقوق و عوارض گمرکی
- ماده 17 کنوانسیون کاهش تشریفات حقوق و عوارض گمرکی
- ماده 20 موافقتنامه عمومی تعرفه و تجارت
- ماده 2 موافقتنامه موانع فنی فراروی تجارت
- ماده 2 موافقتنامه اقدامات بهداشتی و بهداشت گیاهی
- ماده 6 موافقتنامه کشاورزی
- ماده 9 موافقتنامه کشاورزی
- ماده 14 موافقتنامه عمومی تجارت خدمات
- ماده 66 موافقتنامه تریپس
- اصل 12 اعلامیه ریو