حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی از منظر حقوق بین الملل بشر و حقوق ایران
حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی از منظر حقوق بین الملل بشر و حقوق ایران عنوان پایان نامه ای است که توسط فایزه امجدیان، با راهنمایی رضا اسلامی و با مشاوره سیدقاسم زمانی در سال ۱۳۹۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی دفاع گردید.
عنوان | حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی از منظر حقوق بین الملل بشر و حقوق ایران |
---|---|
رشته | حقوق بشر |
دانشجو | فایزه امجدیان |
استاد راهنما | رضا اسلامی |
استاد مشاور | سیدقاسم زمانی |
مقطع | کارشناسی ارشد |
سال دفاع | ۱۳۹۱ |
دانشگاه | دانشگاه علامه طباطبایی |
چکیده
حق بر آموزش امروزه به عنوان یکی از مهمترین حق های بشری در اسناد بین المللی و منطقه ای مورد تصریح و تاکید قرار گرفته است. با وجود این شمول این حق برکودکان دارای معلولیت های ذهنی همواره با برخی ابهامات و تردیدها مواجهه بوده است و بسیاری از دولت ها به بهانه های مختلف از بار تعهدات خود نسبت به آموزش کودکان دارای معلولیت های ذهنی شانه خالی می نمایند. این در حالی است که آموزش به عنوان زیربنای سازنده درک و فهم بشر از جمله حقوق است که نه تنها خود به تنهایی و فی نفسه از جمله مهم ترین حق های بشر تلقی می گردد بلکه به عنوان مجرای شناخت و درک سایر حق های بشر و اعمال بهتر آنها نیز تلقی می گردد، بنابراین نمی توان به بهانه هایی نظیر توانایی کم کودکان دارای معلولیت های ذهنی، آموزش پذیری، کمبود امکانات و ... این کودکان را از یک حق اساسی و مسلم محروم نمود. آموزش کودکان دارای معلولیت های ذهنی، ویژگی ها و خصوصیات منحصر به فردی دارند که همواره می بایست مورد توجه قرار گیرد. از جمله این خصوصیات و ویژگی ها استفاده از امکانات و وسایل خاص آموزشی و معلمین و مربیان متخصص و توجه به دو اصل مهم توانبخشی و عادی سازی می باشد.
ساختار و فهرست پایان نامه
مقدمه ۱
فصل اول: مبانی نظری حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۶
گفتار نخست: مفهوم حق بر آموزش ۶
مبحث اول: تعریف آموزش ۶
مبحث دوم: فرآیند تثبیت حق بر آموزش در نظام بینالمللی حقوق بشر ۱۱
گفتاردوم: مفهوم کودک دارای معلولیت ذهنی ۱۹
مبحث اول: تعریف کودک دارای معلولیت ذهنی ۱۹
الف– مفهوم کودک از منظر حقوق بین الملل بشر و حقوق ایران ۱۹
ب– تعریف معلولیت ذهنی ۲۲
مبحث دوم– طبقهبندی کودکان دارای معلولیت ذهنی ۲۴
الف– کودکان دارای معلولیتهای ذهنی خفیف یا کم استعداد ۲۵
ب– کودکان دارای معلولیتهای ذهنی متوسط ۲۶
ج– کودکان دارای معلولیتهای ذهنی شدید ۲۷
د– کودکان دارای معلولیتهای ذهنی عمیق ۲۷
گفتار سوم: پایههای حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۲۸
مبحث اول: عدم تبعیض ۲۹
مبحث دوم: تبعیض مثبت ۳۴
فصل دوم: زمینههای دستیابی کودکان دارای معلولیت ذهنی به حقوق آموزشی ۳۹
گفتار نخست: عادیسازی حضور افراد دارای معلولیت ذهنی در اجتماع ۳۹
مبحث اول: عادی سازی حضور کودکان دارای معلولیت ذهنی در محیطهای آموزشی ۴۰
الف– مفهوم عادی سازی ۴۰
ب– موسسات نگهداری از افراد دارای معلولیت ذهنی ۴۲
ج– مدارس کودکان دارای معلولیت ذهنی ۴۳
مبحث دوم: تاثیر تکنولوژی و وسایل ارتباط جمعی بر عادی سازی ۴۶
الف– تاثیر تکنولوژی ۴۶
ب– تاثیر وسایل ارتباط جمعی ۴۸
گفتار دوم: حق بهرهمندی کودکان دارای معلولیت ذهنی از خدمات توانبخشی وآموزشی ۵۱
مبحث اول: حق بهرهمندی از خدمات توانبخشی ۵۱
الف– مفهوم توانبخشی ۵۱
ب– توانبخشی مبتنی بر جامعه ۵۳
۱– معیار برنامههای توانبخشی مبتنی بر جامعه ۵۶
۲– برنامههای توانبخشی مبتنی بر جامعه برای کودکان دارای معلولیت ذهنی ۵۷
۳– بخشهای مرتبط با توسعه و اجرای توانبخشی مبتنی بر جامعه ۵۷
مبحث دوم: حق بهرهمندی از خدمات آموزشی ۵۹
الف– ایجاد فرصتهای برابر برای همه ۶۰
ب– آموزشهای ویژه و حرفه ای ۶۲
۱– آموزش ویژه ۶۲
۲– آموزش حرفه ای ۶۳
فصل سوم: الزامات و خلاءهای حقوقی حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۶۶
گفتار اول: الزامات حقوقی در نظام حقوق بینالملل بشر و حقوق ایران ۶۶
مبحث نخست: اجباری بودن آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۶۶
مبحث دوم: رایگان بودن آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۷۴
گفتار دوم: خلاءهای حقوقی حق بر آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۷۶
مبحث اول: فقدان سند حقوقی خاص در زمینه آموزش کودکان دارای معلولیت ذهنی ۷۶
مبحث دوم: فقدان قواعد حقوقی الزامکننده دولتها در برقراری نظام آموزشی خاص ۸۰
الف – فقدان قاعده حقوقی الزامکننده دولتها به برقراری آموزشهای خاص ۸۰
ب – فقدان قاعده حقوقی در خصوص الزام دولتها به تربیت مربیان ویژه ۸۲
ج – فقدان قاعده حقوقی در خصوص الزام دولتها به ایجاد مراکز آموزشی خاص ۸۳
نتیجه گیری ۸۵
فهرست منابع ۸۸
کلیدواژه ها
- حق بر آموزش
- کودکان دارای معلولیت ذهنی
- حقوق بشر
- آموزش
- کودک
- عقب ماندگی ذهنی
- حقوق بین الملل
- قانون
- ایران