دفتر کپیه

ماده ۱۰ قانون تجارت، بیان می‌دارد:«دفتر کپیه دفتری است که تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورت‌حسابهای صادره خود را در آن به ترتیب تاریخ ثبت نماید...» [۱] به عبارت دیگر، دفتر تجاری مخصوص ثبت مراسلات، مخابرات و صورتحساب‌های صادره به ترتیب تاریخ را، دفتر کپیه نامند.[۲] امروزه دفتر کپیه، قابلیت و مطلوبیت خود را از دست داده و به جای آن، تجار برای دسترسی آسان به مراسلات و مکاتبات خود، از دفتر اندیکاتور استفاده می‌نمایند. بدین نحو که در آن دفتر و نیز در پرونده‌های نگهداری اسناد خود، شماره‌ای را به هر نامه، تلگراف یا فکس اختصاص داده؛ تا به هنگام نیاز، با مراجعه به شماره و مشخصات اوراق مزبور در دفتر اندیکاتور، به سهولت بتوانند مدارک مربوطه را در زونکن یا قفسه‌های بایگانی پیدا کنند.[۳]

مواد مرتبط

مصادیق و نمونه‌ها

روگرفت نامه‌ها، تلگراف‌ها و صورتحساب‌های صادرشده؛ در دفتر کپیه ضبط می‌گردد و تاجر باید نامه‌ها، تلگراف‌ها و صورتحساب‌های وارده را، در پرونده مخصوصی بایگانی نموده و از آن‌ها نگهداری نماید.[۴]

منابع

  1. ماده ۱۰ قانون تجارت
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 330968
  3. فرشید فرحناکیان. قانون تجارت در نظم حقوق کنونی. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3531476
  4. حسینقلی کاتبی. حقوق تجارت. چاپ 12. گنج دانش، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3101924