سهو، غفلت از چیزی است که با کمی تلاش ذهنی به خاطر می‌آید، لذا سهو اخص از اشتباه است.[۱] همچنین، در خصوص ماده ۳۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی، اینطور بیان شده است که منظور از سهو یا اشتباه، سهو قلم است مانند از قلم افتادن کلمه‌ای یا اشتباه در محاسبه، لذا سهو یا اشتباه شامل اشتباه ماهی و اشتباهی که مؤثر در صحت رأی باشد، نمی‌شود.[۲]

مواد مرتبط

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 333352
  2. بهرام بهرامی. آیین دادرسی مدنی (جلد اول و دوم). چاپ 11. نگاه بینه، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2515900