غفلت به معنای سهو، فراموش کاری، نادانی، بی خبری، و سهل انگاری است.[۱]

همچنین در حقوق عمومی و به ویژه حقوق مالیاتی از غفلت به عنوان گونه‌ای تخطی غیرعمدی نام برده شده که از جنس ترک فعلی است که بایستی انجام پذیرفته باشد.[۲] برای نمونه در حقوق مالیاتی می‌توان به مشمول مرور زمان شدن مالیات مودی اشاره نمود؛ بدین صورت که این مشمول مرور زمان شدن، بنا به دلایل غیرعمدی صورت می‌پذیرد. گرچه مامور مالیاتی به عنوان فردی که غفلت کرده است، دارای مسئولیت اداری و انتظامی مالیاتی خواهد بود. حال چنانچه وی دارای سوء نیت باشد، این عمل می‌تواند مسئولیت های مدنی و کیفری نیز بر آن بار کند.[۳] در مقابل واژه غفلت، واژه «بی‌احتیاطی» قرار می‌گیرد، با این تفاوت که بی احتیاطی نوعی انجام فعل است.

مواد مرتبط

ماده 270 قانون مالیات های مستقیم

منابع

  1. علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275196
  2. میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487092
  3. میرمحسن طاهری طاری. آیین دادرسی مالیاتی (بخش دوم) دادرسی اداری مالیاتی. چاپ 1. شهردانش، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487092