ماده ۴۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۴۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی: رأی فرجامی دیوان عالی کشور نمی‌تواند مورد استفاده غیرطرفین فرجام خواهی قرار گیرد، مگر در مواردی که رأی یادشده قابل تجزیه و تفکیک نباشد که در این صورت نسبت به اشخاص دیگر هم که مشمول رأی فرجام خواسته بوده و درخواست فرجام نکرده‌اند، تسری خواهد داشت.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

ماده ۴۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۷۰ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ بیان شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

یکی از قواعد تصریح شده در قانون آیین دادرسی مدنی، تسری حکم به کسی است که در مرحله یا مقطع منتهی به صدور حکم حضور نداشته‌است، این تسری منحصراً در دعوای غیرقابل تجزیه و تفکیک که به صدور حکم انجامیده‌است، صورت می‌گیرد. قانونگذار در چند ماده از مواد قانون آیین دادرسی مدنی به این امر مهم تصریح کرده‌است همان‌طور که در ماده ۴۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی قانون گذار اینگونه بیان کرده‌است. آثار اعتراض به رای غیرقابل تجزیه شامل افراد غیر دخیل در اعتراض می‌شود که این مورد از استثنائات اصل نسبیت آرا تلقی می‌گردد. البته مقررات ماده ۴۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی اعتراض ثالث را شامل نمی‌شود؛ یعنی شخص ثالثی که از رای متضرر می‌شود، می‌تواند با وجود شرایط قانونی اعتراض ثالث کند.

مصادیق و نمونه‌ها

• یکی از شرکا ملکی را افراز و تقسیم آن را درخواست می‌کند، پس از صدور حکم یکی از چهار نفر از رای صادره تجدیدنظر و سپس فرجام می‌خواهد رای در مرحله تجدیدنظر یا فرجام نقض می‌شود و درخواست به دیگران نیز اثر می‌بخشد.

مقالات مرتبط

• تحلیل مفهوم و کارکرد رأی اصراری

رویه قضایی

• نظریه شماره 7/1402/366 مورخ 1402/08/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره احقاق حق شرکا در دعوای غیر قابل تجزیه
• نظریه شماره 7/1402/503 مورخ 1402/09/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره رأی غیر قابل تجزیه پذیر