ماده 131 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران

ماده ۱۳۱ قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران: حقوق ماهانه پرسنل از مجموع چهار عامل زیر تشکیل میگردد:

الف – حداقل حقوق. مبلغ معینی است که بعنوان کمترین میزان حقوق دریافتی در سطح پرسنل مشمول این قانون پرداخت میگردد.

ب – حق کارآئی. مبلغی است برابر با حاصلضرب رتبه حقوقی به توان دو در واحد حق کارآئی.

ج (منسوخه ۱۳/۰۶/۱۳۷۰)– حق ارتقاء – مبلغ ثابتی است که به طور یکسان در ازای نیل به یک درجه یا رتبه بالاتر به حقوق پرسنل افزوده میگردد.

د (منسوخه ۱۳/۰۶/۱۳۷۰)– حق پایه – مبلغ ثابتی است که به طور یکسان در ازای هر پایه که پس از هر دو سال خدمت به پرسنل تعلق میگیرد، به حقوق آنان افزودهمیگردد.

– حقوق پایه – مبلغی است معادل ۳، ۴ یا ۵ درصد مجموع حداقل حقوق و حق کارآئی و حقوق پایه سالهای قبل، که بر اساس ارزشیابی پرسنل، پس از هر یکسال خدمت به پرسنل تعلق می گیرد و به حقوق آنان اضافه می شود.

تبصره ۱ – اولین رتبه حقوقی برای پرسنلی که بر اساس تحصیلات پائین تر از پایان دوره ابتدائی استخدام میشوند برابر است با یک و برای دارندگان مدارک تحصیلی پایان دوره ابتدائی برابر است با ۲ و در ازاء هر سال تحصیل بالاتر از آن یک واحد به آن افزوده میگردد. در محاسبه اولین رتبه حقوقی پرسنل، سنوات آموزشی قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام نیز منظور میگردد.

تبصره ۲ – اولین رتبه حقوقی کارمندان موضوع ماده ۷۴ این قانون برابر است با رتبه های مذکور در همان ماده.

تبصره ۳ – رتبه حقوقی پرسنل پس از اولین رتبه برابر است با تعداد درجات یا رتبه های دریافتی پس از نخستین درجه یا رتبه به اضافه اولین رتبه حقوقی.