ماده 19 قانون امور حسبی
ماده ۱۹ قانون امور حسبی: هرگاه ضمن رسیدگی به امور حسبی دعوایی از طرف اشخاص ذینفع حادث شود که رسیدگی به امور حسبی متوقف به تعیین تکلیف نسبت به آن دعوی باشد دادرس در صورت درخواست دستور موقتی در موضوع آن دعوی مطابق مقررات دادرسی فوری صادر می‌نماید.
مواد مرتبط
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در مواردی که دادگاه به امور حسبی رسیدگی می‌کند اگر متوجه امری فوری شود می‌تواند دستور موقت صادر کند مثلاً در هنگام رسیدگی فی الحال وصیت نامه معتبری به نظر دادگاه می‌رسد که آن وصیت نامه مشتمل بر امر فوری باشد حکم ماده ۱۹ قانون امور حسبی کاربرد عملی پیدا می‌کند.[۱]
نکات توضیحی
دادرسی فوری یا دستور موقت همانگونه که در قانون آیین دادرسی مدنی تأسیس خاصی است که مطابق قانون جواز استفاده از آن وجود دارد در قانون امور حسبی نیز در ماده ۱۹ پیش‌بینی شده‌است.[۲]
منابع
- ↑ احمد زارعی. پاسخ به 266 پرسش قضایی کاربردی (دربارهٔ امور حسبی، اجرای احکام، خانواده، اجاره و تملک آپارتمان‌ها). چاپ 2. خرسندی، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3124380
- ↑ محمدرضا فلاح. دستور موقت (دادرسی فوری) در قانون و رویه قضایی. چاپ 2. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2465024