ماده 1 قانون راجع به اطبای خارجی
ماده ۱ قانون راجع به اطبای خارجی مصوب ۱۳۱۲,۰۶,۰۸: دولت می تواند باطباء و دواسازان و دندانسازان و قابله های اتباع خارجه اجازه بدهد که بشغل خود در ایران اشتغال ورزند مشروط بر اینکه علاوه بر دبپلم [دیپلم] فراغ تحصیل از مدارسی که بموجب نظامنامه از طرف وزارت معارف معین خواهد شد مدارکی ارایه دهند که لااقل ۵ سال اشتغال آنها را مستقلا بشغل طبابت مدلل دارد.
تبصره (الحاقی ۰۸/۰۵/۱۳۵۲)– اشتغال پزشکان اتباع خارجه در روستاها و نقاطیکه فاقد دانشکده پزشکی است مشمول شرط مقرر در قسمت آخر این ماده نمیباشد.