ماده 27 قانون امور حسبی

ماده ۲۷ قانون امور حسبی: تصمیم دادگاه در امور حسبی قابل پژوهش و فرجام نیست جز آنچه در قانون تصریح شده باشد.

مواد مرتبط

• ماده ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۶۶ قانون امور حسبی

توضیح واژگان

امور حسبی: اموری را حسبی گویند که مراجع قضایی باید وارد رسیدگی و اتخاذ تصمیم شوند، بدون این که رسیدگی متوقف بر اختلاف و مرافعه ای باشد و شکایتی طرح گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در خصوص امکان اعاده دادرسی در خصوص امور حسبی باید توجه داشت در تصمیمی که دادگاه به عنوان ناظر بر حقوق عمومی و سرپرست و مشاور متقاضیان می‌گیرد، اصولاً از اعتبار امر قضاوت شده استفاده نمی‌کند، زیرا در امور حسبی هیچ‌گاه دعوایی وجود ندارد تا بتوان گفت دادرسی برای فصل آن حکومت کرده‌است به همین جهت، تصمیم دادگاه تنها شکل و صورت حکم را دارد و از نظر ماهوی به اعمال اداری دولت شبیه تر است. از این رو تصمیمات حسبی را می‌توان به تصمیمات قطعی و آؤاء قابل تجدیدنظر تقسیم نمود. البته مطابق ماده ۲۷ قانون امور حسبی قابلیت تجدیدنظر تصمیمات دادگاه در امور حسبی خلاف قاعده است. البته این بدان معنا نیست که خود دادگاه صادرکننده رای از تصمیمش نتواند عدول کند بلکه منظور این است که تصمیم قابل تجدیدنظر در مراجع بالاتر نیست.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/1401/990 مورخ 1401/09/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم امکان تجدیدنظرخواهی از رای دادگاه بر نصب قیم

مقالات مرتبط

اعمال اصل مغلوبیت در تجدیدنظرخواهی در حقوق ایران