ماده 36 قانون امور حسبی

ماده ۳۶ قانون امور حسبی: تصمیم دادگاه استان به اتفاق یا به اکثریت آراء معلوم می‌شود.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

تصمیم دادگاه: یا حکم است یا قرار.[۱] چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به‌طور جزیی یا کلی باشد، حکم، و در غیر این صورت قرار نامیده می‌شود.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 36 قانون امور حسبی

  1. تصمیم‌گیری دادگاه استان می‌تواند به صورت اتفاق آرا یا به اکثریت آرا باشد.
  2. وجود دو روش برای تعیین تصمیم دادگاه: اتفاق آرا و اکثریت آرا.
  3. اهمیت شناخت فرآیند تصمیم‌گیری در دادگاه‌های استان.
  4. تبیین نحوه جمع‌آوری آرا ممکن است بر نتیجه نهایی تأثیر بگذارد.
  5. انعطاف‌پذیری در روش‌های تصمیم‌گیری دادگاه، با امکان بهره‌گیری از دو نوع تصمیم‌گیری.

رویه های قضایی

مطابق نظریه مشورتی شماره ۷/۷۵۹۲ مورخ ۱۳۸۳/۱۰/۱۲ اداره حقوقی قوه قضاییه به‌طور کلی فلسفه وجود دادرس علی‌البدل این است که دادرس نامبرده در غیاب قاضی دادگاه اعم از رئیس یا مستشار به جای او انجام وظیفه کند و در حضور رئیس دادگاه به اموری بپردازد که رئیس دادگاه به وی ارجاع می‌کند. با عنایت به موارد مذکور و ماده ۱۵ اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب و ماده ۳۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی حضور دادرس علی‌البدل در دادگاه تجدیدنظر در غیاب رئیس دادگاه یا با حضور رئیس دادگاه در غیاب مستشار دادگاه تجدیدنظر استان بلامانع است.[۳]

منابع

  1. علی مهاجری. آیین قضاوت مدنی در محاکم ایران. چاپ 5. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405236
  2. ماده 299 قانون آیین دادرسی مدنی
  3. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6446196