مرام ملل متحد

مرام ملل متحد به قرار ذیل است:

  1. نگاهداری صلح و امنیت بین‌المللی و برای این منظور: اتخاذ اقدامات جمعی مؤثر، برای جلوگیری از تعهدات بر علیه صلح، و بر کنار کردن آنها، و از بین بردن هر اقدام تهاجمی یا هر اختلال صلح بنحو دیگر، و عملی کردن تنظیم و تصفیه مسالمت آمیز اختلافات یا وضعیت هائی که جنبه بین‌المللی دارند و ممکن است صلح را برهم زنند بر طبق اصول عدالت و حقوق بین‌المللی.
  1. توسعه روابط دوستانه در میان ملل که بر احترام اصل تساوی حقوق ملتها و حق آنان درتعیین آزادانة سرنوشت خود مبتنی بوده و بعمل آوردن هر اقدام دیگری که برای تحکیم صلح جهان مناسب باشد.
  2. عملی ساختن همکاری بین‌المللی با حل مسائل بین‌المللی که جنبه اقتصادی یا اجتماعی یا فرهنگی یا انسان دوستی دارند و با توسعه و تشویق احترام حقوق انسانی و آزادیهائی که برای عموم اساسی می‌باشند بدون تمایز بین نژاد و جنس و زبان یا مذهب.
  3. بودن یک مرکز که در آنجا مجاهدتهای ملل برای این منظورهای مشترک یکنواخت گردد.[۱]

گفتنی است سازمان ملل متحد و اعضای آن باید درتعقیب مرامهای مذکور طبق اصول ذیل عمل نماید:

  1. سازمان بر روی اصل تساوی حق حاکمیت تمام اعضای خود مبتنی می‌باشد.
  2. اعضای سازمان، برای اینکه استفاده از حقوق و مزایای ناشی از سمت عضویت، نسبت به همة آنها تضمین گردد، باید تعهداتی را که به موجب این منشور بعهده گرفته‌اند از روی حسن نیت انجام دهند.
  3. اعضاء سازمان اختلافات بین‌المللی خود را به وسائل مسالمت آمیز تصفیه می‌نمایند به نحوی که صلح و امنیت بین‌المللی و همچنین عدالت به مخاطره نیفتد.
  4. اعضاء سازمان در روابط بین‌المللی خود از توسل به تهدید یا استعمال قوه خواه بر ضد تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر مملکت و خواه بهر نحو دیگری که مرامهای ملل متحد متباین باشد خود داری می‌نمایند.
  5. اعضاء سازمان درهر اقدامی که سازمان بر طبق مقررات این منشور بعمل میاورد به سازمان مساعدت تام خواهند نمود و از معاضدت بهر کشوری که سازمان بر علیه آن یک اقدام احتیاطی یا قهری می‌نماید خودداری خواهند کرد.
  6. سازمان طوری اقدام خواهد کرد که کشورهای غیر عضو ملل متحد عملیات خود را در حدودی که برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی لازم است باین اصول منطبق نمایند.
  7. هیچ‌یک ازمقررات این منشور ملل متحد را مجاز نمی‌دارد درکارهائی که اساسا“ مربوط به صلاحیت ملی یک مملکت است مداخله کند و اعضای سازمان را هم مجبور نمی‌نماید که کارهای از این قبیل را طبق طریقه ای که در این منشور مقرر است تصفیه کنند معذلک این اصل باجرای اقدامات قهری که درفصل هفتم پیش‌بینی شده‌است لطمه وارد نخواهد آورد.[۲]

منابع