مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی

مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی، نام کتابی است نوشته ناصر کاتوزیان با همکاری لعیا جنیدی و مجید غمامی که توسط انتشارات دانشگاه تهران به چاپ رسیده‌است.

محتوای کتاب

این کتاب در سه مقاله ارائه می‌شود و هر سه مقاله دربارهٔ «مسئولیت ناشی از حوادث رانندگی» است:

1. مقاله نخست: مسئولیت خاص دارنده اتومبیل. هر چند نکته‌ها و اشاره‌های فراوانی به نظام‌های دیگر دارد هدف عمده آن تمهید درآمدی بر تمام کتاب و دست یافتن به راه‌حل‌های مطلوب در حقوق ایران است، به همین جهت؛ در پایان این مقاله، نتیجه این تحقیق به صورت «طرح قانونی مسئولیت دارنده اتومبیل» در ۲۰ ماده بنیادی فراهم آمده‌است که امیدواریم در قانون گذاری‌های آینده مورد استفاده قرار گیرد.
2. مقاله دوم: مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی؛ مطالعه تطبیقی با تأکید بر نظام‌های کامن لا. این مقاله که چهره تطبیقی آن نمایان تر است، هر چند که اشاراتی هم به اصول حقوقی مسئولیت مدنی دارد و هدف اصلی تحقیق را که اصلاح و پروردن نظام حقوقی ایران در این زمینه است، دنبال می‌کند. در این مقاله، تکیه برنظام‌های مبتنی بر کامن لا و تحولاتی است که دادگاه‌ها بر پایه عرف معقول و عدالت هدایت کرده‌اند.
3. مقاله سوم: تحول حقوق فرانسه در زمینه حوادث رانندگی

بخشی از کتاب

نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب می‌نویسد:

«مسئولیت ناشی از رانندگی و مبارزه با کاهلی‌ها و تجاوز به قواعد، جهره جهانی دارد و تجربه‌هایی در هر نظام حقوقی به چشم می‌خورد که بی گمان آگاهی از آنها برای مبارزه همگانی با آسیب‌های این فعالیت احتراز ناپذیر ضرورت دارد. به بیان دیگر، مسئولیت ناشی از حوادث رانندگی موضوع مناسبی برای مطالعه تطبیقی است؛ تحقیقی که در کتاب‌های عمومی فرصت پرداختن به ریزه کاری‌های آن نیست و ناچار باید به پژوهش‌های جمعی و خاص پرداخت. ما در زمینه کارهای جمعی تجربه کافی نداریم و از دیرباز به دلایل روانی و اجتماعی گوناگون؛ اندیشمندان و محققان ترجیح داده‌اند که به کار فردی خود تکیه کنند و اشتیاقی به همکاری با محققان جوان نشان ندهند. این عادت، ناپسند را نیز باید ترک گفت؛ زیرا روابط اجتماعی چنان پیچیده و راه گذر از آنها یه گونه ای دشوار گشته‌است که همکاری و حرکت جمعی را باید احتراز ناپذیر و لازمه پیشرفت دانست، خوشبختانه در سالیان اخیر مؤسسه حقوق تطبیقی دانشکده حقوق و علوم سیاسی و برنامه‌های پژوهشی دانشگاه تهران زمینه این گونه همکاری‌ها را فراهم آورده‌است که بابد غنیمت شمرد.»