مسوولیت مدنی ناشی از نقض حقوق مالک علامت تجاری مطالعه تطبیقی حقوق ایران و آمریکا

مسوولیت مدنی ناشی از نقض حقوق مالک علامت تجاری مطالعه تطبیقی حقوق ایران و آمریکا عنوان پایان نامه ای است که توسط الهام لطیفی، با راهنمایی محمدهادی میرشمسی و با مشاوره مهدی زاهدی در سال ۱۳۹۳ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی دفاع گردید.

عنوان	مسوولیت مدنی ناشی از نقض حقوق مالک علامت تجاری مطالعه تطبیقی حقوق ایران و آمریکا
رشته	حقوق مالکیت فکری
دانشجو	الهام لطیفی
استاد راهنما	محمدهادی میرشمسی
استاد مشاور	مهدی زاهدی
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۳
دانشگاه	دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

دنیای تجارت و رقابت امروز که علامت تجاری نقش بسزایی در آن دارد، ناگزیر از حمایت حقوق مالک علامت تجاری است چراکه این امر باعث حمایت از حقوق مصرف کننده و تولیدکننده و همچنین تسهیل رقابت عادلانه می شود. شیوه های رایج ایجاد مالکیت عبارتند از ثبت علامت، استفاده از علامت و شهرت که در حقوق ایران در ماده ۳۱ قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی و علایم تجاری به ثبت علامت تصریح شده است و همچنین برای اجرایی کردن مفاد کنوانسیون پاریس از علایم تجاری مشهور نیز حمایت به عمل آمده است ولی به استفاده از علامت توجه و تصریحی نشده است. این در حالی است که در آمریکا علاوه بر توجه به این دو روش، مالکیت معمولا بعد از اولین استفاده ایجاد می شود. از آنجا که اعمال نقض گونه ای که حقوق مالک علامت تجاری را نقض می کند، باعث گمراهی مصرف کننده و لطمه به اعتبار علامت تجاری و بهره ناعادلانه ناقض می شود، ضمانت اجراهایی لازم است که با هدف پیشگیری از تجاوز به حق و جبران خسارت زیاندیده مانع نقض علامت تجاری گردد. از بین انواع ضمانت های اجرا که شامل ضمانت های اجرایی کیفری، گمرکی و مدنی می باشد، ضمانت اجرای مدنی بیشتر به جبران خسارت نظر دارد. مسوولیت مدنی ناشی از نقض علامت تجاری در صورتی که تمام ارکان مسوولیت مدنی یعنی ورود ضرر به مالک، تقصیر ناقض و رابطه علیت جمع باشد ایجاد می شود و مالک حق خواهد داشت که جبران خسارت را به او وارد شده است را بخواهد و عامل ورود ضرر ملزم به جبران خسارت خواهد بود. این خسارت می تواند مادی باشد که در نظام حقوقی آمریکا این ضررها به تفکیک تبیین شده است که از جمله آن ها منافع تفویت شده، کاهش قیمت، تبلیغات اصلاحی، رویالتی معقول و منافع نقض کننده می باشد و خسارت معنوی که این هم در نظام حقوقی آمریکا قابل جبران معرفی شده اند. در قانون ایران هم با توجه به قواعد عمومی، مواد ۱ و ۸ قانون مسوولیت مدنی و ماده ۶۰ قانون ثبت اختراعات، طرحهای صنعتی به نظر می رسد که خسارت معنوی وارد بر مالک علامت تجاری هم قابل جبران است. این در حالی است که ماهیت خاص علامت تجاری باعث می شود که عمده خسارت وارده بر مالک علامت از نوع معنوی و آن هم لطمه به اعتبار و شهرت علامت تجاری باشد. پس بهتر است قانونگذار ایران با توجه به ماهیت علایم تجاری و شرایط موجود در ایران قوانینی مخصوص و مناسب با علامت تجاری و حمایت از مالک علامت تجاری وضع نماید.

کلیدواژه ها

• مالک علامت تجاری
• علامت تجارتی
• حقوق مالکیت