مصونیت سیاسی در کنوانسیون وین 1961
مصونیت سیاسی در کنوانسیون وین ۱۹۶۱ عنوان پایان نامه ای است که توسط غلامرضا باغیشنی، با راهنمایی ابوالفضل دهقانی سانیج در سال ۱۳۷۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز دفاع گردید.
 | |
| عنوان | مصونیت سیاسی در کنوانسیون وین ۱۹۶۱ |
|---|---|
| رشته | حقوق بین الملل |
| دانشجو | غلامرضا باغیشنی |
| استاد راهنما | ابوالفضل دهقانی سانیج |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۷۸ |
| دانشگاه | دانشگاه شیراز |
چکیده
مصونیتهای سیاسی از دیرباز در عرف و رویه بین الملل پذیرفته شده بود و از سال ۱۹۶۱ در کنوانسیون وین راجع به روابط سیاسی، تدوین گردید و در زمره منابع قراردادی حقوق بین المل قرار گرفت . این مصونیتها، در یک تقسیم بندی عام، به مصونیت از تعرض و مصونیت از تعقیب قضایی تقسیم می شوند. تماز بین این دو، اهمیت بسیار دارد، زیرا نوع اول، از اصول پذیرفته شده در تمام نظامهای حقوقی کشورها و از قواعد آمره حقوق بین الملل بشمار می رود و نه تنها ماموران سیاسی، بلکه تمام اشخاص از این مصونیت برخوردارند. لکن مصونیت قضایی ماموران سیاسی خلاف اصل و با اصل حاکمیت دولت پذیرفته و در تعارض است . بنابراین، نوع دوم نیاز به توجیه حقوقی دارد و نمی توان آن را مطلق فرض نمود. هر چه در ادبیات حقوقی، این دو نوع جداگانه بررسی می شوند ولی تفکیک دقیق و روشنی بین آنها به چشم نمی خورد. از سوی دیگر،ماموران سیاسی مکلفند قوانین و مقررات کشور پذیرنده را محترم شمرده و مطلقا"در امور داخلی آن کشور مداخله نکنند. در این پایان نامه سعی شده است انواع مصونیتها، تمایز آنها و رابطه آنها با اصل عدم مداخله مورد بررسی قرار گیرد و ضمن بیان ابهامات و نقایص کنوانسیون و ارزیابی مختصر رای دیوان در قضیه بازداشت اعضای سفارت امریکا، توجیه این عمل مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها
- مصونیت سیاسی
- کنوانسیون وین ۱۹۶۱