وقت احتیاطی

وقت احتیاطی (نظارت)، در قانون پیش‌بینی نشده است. لیکن چنین مطرح شده است که:«وقت احتیاطی در مواردی تعیین می‌شود که پرونده در پی اقدامی که مورد دستور قرار گرفته باید زیر نظر دادگاه قرار گیرد تا دادگاه با توجه به نتیجه‌ی اقدام مورد دستور و تبعات آن، نسبت به پرونده تصمیم‌گیری نماید».[۱] به عبارت دیگر، وقتی است که به منظور عدم رکود رسیدگی برای وصول پاسخ به استعلام یا انجام امری توسط طرفین یا یکی از آن‌ها، به پرونده داده می‌شود.[۲]

منابع

  1. عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 26. دراک، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6663276
  2. علی مهاجری. آیین قضاوت مدنی در محاکم ایران. چاپ 5. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2286956