۱٬۳۲۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 3 قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 را به ماده ۳ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تأمين اجتماعي موضوع اين قانون شامل موارد زير ميباشد: | '''ماده ۳ قانون تامین اجتماعی''': تأمين اجتماعي موضوع اين قانون شامل موارد زير ميباشد: | ||
الف - حوادث و بيماريها. | |||
ب - بارداري. | ب - بارداري. | ||
ج - غرامت دستمزد. | ج - غرامت دستمزد. | ||
د ـ از كار افتادگي. | د ـ از كار افتادگي. | ||
هـ- بازنشستگي. | هـ- بازنشستگي. | ||
و - مرگ. | |||
تبصره1 - مشمولين اين قانون از كمكهاي ازدواج و عائله مندي طبق مقررات مربوط برخوردار خواهند شد. | تبصره1 - مشمولين اين قانون از كمكهاي ازدواج و عائله مندي طبق مقررات مربوط برخوردار خواهند شد. | ||
تبصره 2 - ملاك تشخيص سن براي برخورداري از مزاياي قانون تأمين | |||
تبصره 2 - ملاك تشخيص سن براي برخورداري از مزاياي قانون تأمين اجتماعي، شناسنامه‌اي است كه در بدو بيمه شدن به سازمان تأمين اجتماعي ارائه شده يا مي‌شود و هرگونه تغييراتي كه پس از آن در شناسنامه به عمل آيد براي سازمان ياد شده معتبر نخواهد بود. افراد تحت تكفل بيمه شده نيز مشمول اين حكم خواهند بود. | |||
== مطالعات تطبیقی == | |||
مساعدت به افراد در قالب [[کمک هزینه ازدواج و عائله مندی]] برای نخستین بار در کشورهای اروپایی مورد توجه قرار گرفت و در سایر نقاط جهان گسترش یافت. در این زمینه کشور زلاندنو را به عنوان کشور پیش گام می توان معرفی کرد که در خصوص ازدواج و عائله مندی برای نخستین بار، مقررات قانونی وضع و اعمال نموده است. در آغاز این قبیل مساعدتها به افراد جامعه ابتدا مختص خانواده های کم بضاعت بود لیکن به تدریج همه خانواده ها و زوج هایی که به تازگی ازدواج کرده اند در چتر حمایتی قرار گرفتند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=آیدین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4597720|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=مجتهدی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
طبق مقررات قانون استخدام کشوری و سایر مقررات مربوطه در بخش دولتی مستخدمین مشمول در ایام بیماری از مرخصی استعلاجی همراه با دریافت حقوق از سازمان متبوع استفاده می کنند. اما در مورد مشمولین قانون کار و تامین اجتماعی افراد به هنگام بیماری و بارداری برای کارگران زن از کارفرما دستمزد دریافت نمی کنند بلکه توسط سازمان وجهی تحت با عنوان [[غرامت دستمزد]] به آنها پرداخت می شود. بدیهی است که حق بیمه شده در مدت بیماری مطابق قانون باید توسط کارفرما پرداخت شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3599828|صفحه=|نام۱=کورش|نام خانوادگی۱=استوارسنگری|چاپ=3}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||