مستحق نفقه در باینه‌ی باردار: تفاوت میان نسخه‌ها

با وقوع عقد نکاح، زوج متعهد به پرداخت نفقه زوجه می‌شود و این تکلیف قانونی تا پایان رابطة زوجیت ادامه می‌یابد ولیکن در مواردی با انحلال رابطة زوجیت، تکلیف زوج به پرداخت نفقه استمرار می‌یابد. به استناد ماده ۱۱۰۹ قانون مدنی در صورت وقوع طلاق رجعی به‌طور مطلق و طلاق بائن و فسخ نکاح به شرط بارداربودن زوجه، تکلیف شوهر به پرداخت نفقه مسلم خواهد بود. هدف این پژوهش تشخیص مستحق نفقه در مورد بائنه باردار است که به روش توصیفی تحلیلی و استنباطی و با جمع‌آوری داده‌ها به صورت کتابخانه ای انجام شده‌است. در این رابطه دو نظریة عمده مطرح شده‌است: گروهی حامل و عده ای نیز حمل را مستحق دریافت نفقه می‌دانند و برای اثبات موضع خود به دلایلی استناد کرده‌اند. قانون گذار از نظر اول پیروی کرده‌است. این دیدگاه خالی از قوت نیست، ولی مصلحت جنین اقتضا دارد تا نظام حقوقی مستقلی برای تضمین نفقه جنین در نظر گرفته شود. نفقه ای که مطلق در ایام عده به مطلقه می‌پردازد، از آثار نکاح سابق است که هم چنان برقرار است. زمانی که نفقه به مطلقه بائنه پرداخت می‌شود، مطلقه به‌طور مستقیم و جنین به‌طور غیرمستقیم از آن بهره‌مند می‌شود.