ماده 114 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها

۵٬۷۹۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده 114 قانون کار''': کارگری که مطابق تبصره (۱) ماده ۱۱۲ برای کارآموزی در یکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می‌شود مکلف است:
'''ماده 114 قانون کار''': [[کارگر|کارگری]] که مطابق تبصره (۱) ماده ۱۱۲ برای [[کارآموز|کارآموزی]] در یکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می‌شود مکلف است:


‌الف - تا پایان مدت مقرر به کارآموزی بپردازد و به طور منظم در برنامه‌های کارآموزی شرکت نموده و مقررات و آیین‌نامه‌های واحد آموزشی را‌ مراعات نماید و دوره کارآموزی را با موفقیت به پایان برساند.
‌الف - تا پایان مدت مقرر به کارآموزی بپردازد و به طور منظم در برنامه‌های کارآموزی شرکت نموده و مقررات و [[آیین‌ نامه|آیین‌نامه‌های]] واحد آموزشی را‌ مراعات نماید و دوره کارآموزی را با موفقیت به پایان برساند.


ب - پس از طی دوره کارآموزی، حداقل دو برابر مدت کارآموزی در همان کارگاه به کار اشتغال ورزد.
ب - پس از طی دوره کارآموزی، حداقل دو برابر مدت کارآموزی در همان کارگاه به کار اشتغال ورزد.
خط ۸: خط ۸:
*{{زیتونی|[[ماده 113 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده 113 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده 115 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده 115 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}}
{{مواد قانون کار}}
 
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده 113 قانون کار]]
* [[ماده 25 قانون کار]]
* [[ماده ۲۲۴ قانون مدنی|ماده 224 قانون مدنی]]
 
== توضیح واژگان ==
[[کارگر]]: به شخصی که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد، کارگر گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=339380|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
 
[[کارآموز]]: به شخصی که [[فن]] یا حرفه ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر [[ماده 112 قانون کار]]، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس [[قرارداد]] کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651508|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=موحدیان|چاپ=4}}</ref>
 
[[آیین نامه]]: آیین‌نامه، مقرراتی است که مقامات صلاحیتدار (به جز پارلمان) وضع می‌کنند و هدف آن تشریح [[قانون]] است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=79324|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref>
 
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
خسارت قابل مطالبه بر اساس [[ماده 113 قانون کار]]، اعم از خسارت قراردادی و الزامات خارج از قرارداد می باشد، برخلاف خسارت قابل مطالبه در ماده 114 قانون کار که تنها در آن خسارت قراردادی قابل مطالبه می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4558280|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> همچنین اینکه مطالبه خسارت موضوع تبصره ماده اخیرالذکر توسط کارفرما به طرفیت کارآموز، منوط به پیش بینی در قرارداد کارآموزی و یا متعارف بودن آن بر اساس [[ماده ۲۲۴ قانون مدنی|ماده 224 قانون مدنی]] می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4558652|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> همچنین شایان ذکر است که تعهد کارآموز به انجام خدمت پس از تمام دوره آموزش، امری لازم الاجرا می باسد و تا زمانی که مدت تعهد وی سپری نشده باشد، قرارداد کار طرفین در حکم قرارداد با مودت موقت موضوع [[ماده 25 قانون کار]] می باشد و کارگر حق استعفا و یا ترک کار و فسخ یک طرفه ی قرارداد را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4558600|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> بدین بیان که [[کارگر]] هزینه هایی که کارفرما به جهت دوره ی [[کارآموز|کارآموزی]] و آموزش وی نموده است را باید با کار خویش جبران نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3549936|صفحه=|نام۱=سیدعزت اله|نام خانوادگی۱=عراقی|چاپ=1}}</ref>
 
== منابع ==
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}}


[[رده:آموزش و اشتغال]]
[[رده:آموزش و اشتغال]]
[[رده:کارآموز و مراکز کارآموزی]]
[[رده:کارآموز و مراکز کارآموزی]]
۱۲٬۰۵۸

ویرایش