ماده ۳۶ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 36 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان''': هرگاه حمايت و رعايت مصلحت [[طفل]] يا [[نوجوان]] در معرض خطر و بزه‌ ديده، مستلزم اتخاذ تصميم در خصوص [[حضانت]]، ولايت، [[قیمومت|قيمومت]]، [[سرپرستی کودک|سرپرستی]]، ملاقات، عزل [[ولی قهری|ولي قهري]]، سپردن به خانواده جايگزين يا مراكز [[بهزیستی|بهزيستي]] و يا ساير نهادها و مؤسسات اجتماعي، تربيتي، درماني يا بازپروري، نگهداري در مكاني مطمئن و امن و يا سپردن موقت به شخص مورد اطمينان دادگاه باشد، [[دادستان]] گزارشي در مورد وضعيت طفل و نوجوان و ادله ضرورت اتخاذ اقدامات مزبور تهيه و به [[دادگاه خانواده]] ارسال مي ‌كند.

تبصره 1 - مختومه ‌شدن پرونده در [[دادسرا]]، مانع از اعمال وظيفه موضوع اين ماده توسط دادستان نمي ‌باشد.

تبصره 2 - هرگاه [[دادگاه]]، رأساً يا به درخواست دادستان انجام هر يك از اقدامات موضوع اين ماده را فوري تشخيص دهد، پيش از ورود به ماهيت [[دعوا|دعوي]] و بدون اخذ تأمين، [[دستور موقت]] صادر مي‌ كند. اين دستور فوري اجراء مي‌ شود.

دادگاه خانواده: [[دادگاه|دادگاهی]] است که در اجرای بند سوم از [[اصل ۲۱ قانون اساسی|اصل بیست و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] برای حفظ کیان و بقای خانواده و برای جلوگیری از هم پاشیدگی خانواده ها تشکیل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوفصلنامه فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) شماره 25 بهار 1381|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=دانشگاه امام صادق|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651372|صفحه=|نام۱=دانشگاه امام صادق|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

در مواردی که خود دادگاه خانواده راسا یا به درخواست دادستان انجام هر یک از اقدامات مذکور در ماده 36 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان را فوری تشخیص بدهد قبل از ورود به ماهیت دعوا و بدون اخذ تامین، دستور موقت صادر می کند و دستور او فوری اجرا می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کارگاه حقوقی حمایت از اطفال و نوجوانان|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652464|صفحه=|نام۱=امیرحسین|نام خانوادگی۱=رزاززاده|چاپ=1}}</ref>