ماده ۴۵۲ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر طرفین، دارای خیار بوده؛ و یکی از آنان حق فسخ خود را [[اسقاط حق فسخ|ساقط]] نماید؛ در این صورت [[عقد|قرارداد]] نسبت به او [[عقد لازم|لازم]] گردیده؛ و با اعمال خیار توسط طرف مقابل، عقد مزبور منحل می‌گردد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (در اموال، مالکیت، حق انتفاع، حق ارتفاق، تعهدات به‌طور کلی، بیع و معاوضه)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=530296|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=17}}</ref> زیرا وجود خیار برای طرفین، به این معنا نیست که تا هر دوی آنان، حق فسخ خود را اعمال ننماید؛ معامله منحل نمی‌گردد؛ بلکه هر یک از متعاقدین، می‌تواند به‌طور مستقل و بدون نیاز به اراده طرف دیگر، عقد را برهم زند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جل ششم) (عقود معین-بخش اول) (بیع، خیارات، بیع شرط، اجاره، جعاله، قرض، صلح، مضاربه)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4708660|صفحه=|نام۱=پرویز|نام خانوادگی۱=نوین|نام۲=عباس|نام خانوادگی۲=خواجه پیری|چاپ=2}}</ref>