نظریه شماره مورخ 1131/10/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=|شماره پرونده=1122-3/9-96|تاریخ نظریه=1131/10/12}}

'''استعلام''': با توجه به اینکه نگهداری اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین می باشد و از طرفی با توافق والدین امکان حضانت به دیگری وجود دارد حال آیا این توافق نسبت به شخص ثالث نیز تسری دارد یا خیر؟ به عبارت بهتر آیا زوجین می توانند حضانت فرزند خود را به شخص ثالث ولو یکی از بستگان نزدیک خود واگذار کنند یا خیر؟ و چنانچه این امر از قبل صورت گرفته باشد و شخص ثالث که فرزند مشترک زوجین تحت تصرف و حضانت وی می باشد دعوایی به طرفین زوجین به خواسته سلب قانونی حضانت والدین از آن فرزند و اعطای حضانت وی به خود تقدیم نماید چنین امری وجاهت قانونی دارد یا خیر.

اولا- عهده داری حضانت به معنای داشتن سلطه و اختیار تصمیم گیری در خصوص تربیت روحی و جسمی کودک است و مباشرت در خصوص رفع نیازهای روحی و جسمی از قبیل آموزش و تعذیه کودک توسط کسی که حضانت بر عهده اوست، الزامی نیست و سپردن طفل به دایه و سرپرست به مفهوم واگذاری حضانت نمی باشد.

 

ثانیا- والدین نمی توانند مسئولیت ناشی از حضانت را از خود سلب یا حضانت را به غیر واگذار نمایند.  

 

ثالثا- در فرضی که والدین اقدام به واگذاری کودک به غیر کرده باشند و این شخص از دادگاه درخواست کند تا حضانت کودک برابر قانون به وی واگذار شود، در صورتی که دادگاه احراز کند والدین صلاحیت لازم برای حضانت از فرزند خود را نداشته و مصلحت کودک در واگذاری حضانت او به متقاضی باشد، منعی برای اجابت درخواست وی با رعایت مقررات مربوط وجود ندارد.