التزام به تادیه معلق: تفاوت میان نسخه‌ها

التزام به تادیه معلق (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۷

۵٬۲۸۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Karandish

۳۴٬۱۶۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 [[رده:ضمان]]
 [[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]]
+مطابق [[ماده ۷۲۳ قانون مدنی]]: «ممکن است کسی در ضمن [[عقد لازم|عقد لازمی]] به [[تأدیه|تادیه]] [[دین]] دیگری ملتزم شود. در این صورت '''تعلیق به التزام'''، [[شرط مبطل|مبطل]] نیست مثل این که کسی التزام خود را به دین [[مدیون]] [[تعلیق|معلق]] به عدم تادیه او نماید.»، این ماده فرضی را پیش‌بینی می‌کند که دین بر [[ذمه]] مدیون اصلی باقی مانده و ضامن پس از عدم تادیه دین توسط مدیون، ملزم به پرداخت می‌شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=98332|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تعهدات (جلد اول) (وقایع حقوقی، کلیات حقوق تعهدات)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1292740|صفحه=|نام۱=عبدالمجید|نام خانوادگی۱=امیری قائم مقامی|چاپ=3}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه‌های دین، ودیعه، عاریه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2657672|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref> همچنین این ماده، در باب [[شرط ضمن عقد]]، صریحاً التزام معلق را معتبر شناخته‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد دوم) (قواعد عمومی قرادادها)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=231184|صفحه=|نام۱=سیدحسین|نام خانوادگی۱=صفایی|چاپ=9}}</ref>
+== مواد مرتبط ==
+* [[ماده ۷۲۳ قانون مدنی]]
+==مصادیق==
+*زید ملتزم می‌شود که اگر پسرش در فلان تاریخ دین خود را ندهد او به داین بپردازد، این التزام تعهدی است که پس از عدم تادیه فرزند ایجاد می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=204172|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref>
+== در فقه ==
+شرط ضمن عقد مذکور در این ماده، نه [[شرط خلاف مقتضای عقد|خلاف مقتضای عقد]] است و نه خلاف کتاب و سنت، بلکه شرط جایزی است که «[[المومنون عند شروطهم]]» شامل آن می‌شود و لازم [[وفای به عهد|الوفاست]] و به برکت این شرط، حق رجوع، رابطه طولی پیدا می‌کند و داخل کردن [[تفریغ ذمه]] در حقیقت [[ضمان]]، معقول نمی‌باشد و ضمان، نفس [[تعهد]] و [[مسئولیت]] می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=عقد ضمان|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=506472|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمد|نام خانوادگی۱=موسوی بجنوردی|چاپ=1}}</ref>
+==در رویه‌ قضایی==
+*مطابق [[حکم|رای]] شماره ۱۴۶۰۲ – ۱۳۱۷/۱/۲۴، در صورت التزام به پرداخت معلق به عدم تادیه مدیون، عدم احراز پرداخت دین توسط مدیون و بقای دین کافی برای ملزم دانستن ضامن به تادیه دین بوده و احتیاجی به صدور حکم قبلی بر محکومیت مدیون اصلی در مقابل [[داین]] نخواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=169504|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=4}}</ref>
+==مقالات مرتبط==
+*[[مسئولیت ترتیبی]]
+*[[امکان‌سنجی بازگشت مجدد دین بر ذمه مدیون]]
+*[[بررسی فقهی- حقوقی مسئولیت تضامنی در شرکتهای تجاری]]
+== منابع ==
+{{پانویس}}