ماده 39 قانون ثبت اسناد و املاک: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی ==

درصورتی که شخصی در یک معامله با حق استرداد [[غیرمنقول]] برخلاف تمام شرایط مندرج در [[ماده 33 قانون ثبت اسناد و املاک|ماده 33 قانون ثبت]]، حق تقاضای ثبت را به انتقال گیرنده واگذار نموده و معامله را به صورت [[سند رسمی]] تنظیم کند و پس از انقضای یک سال با استناد به ماده 39 قانون ثبت، دعوای بطلان [[سند رسمی]] و معامله مزبور را مطرح کند و مدعی شود که ماده مذکور معامله را خواه با [[سند عادی]] باشد و خواه با سند رسمی، کان لم یکن اعلام نموده است و در مقابل، متعامل ایراد مرور زمان یکساله را مطرح کند؛ نتیجه این می شود که مواد 33 و 39 قانون ثبت در مقابل بند 4 [[ماده 740 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] تاب مقاومت خود را از دست داده و لذا دوران بطلان سند رسمی مورد بحث در ماده 39 بعد از یکسال به اتمام می رسد و دوران رسمیت و اعتبار و قدرت اجرایی آن به سود متعامل علی رغم نظر مقنن فرا می رسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله علمی انتقادی حقوقی کانون وکلا سال بیست و هفتم شماره 132 پاییز 1354|ترجمه=|جلد=|سال=1354|ناشر=کانون وکلای دادگستری مرکز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1412944|صفحه=|نام۱=کانون وکلای دادگستری مرکز|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

== منابع ==