رای دادگاه درباره اعتراض ثالث بعد از اجرای حکم (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۰۰۱۵۰۴): تفاوت میان نسخه‌ها

[[تجدیدنظر خواهی]] آقای م. ث.ق.ج. بوکالت از آقای الف. ن. نسبت به [[دادنامه]] شماره ۹۴۰۶۲۸-۹۴/۶/۱۷ صادره از شعبه۱۰۱۰دادگاه کیفری ۲ تهران که به موجب آن در مقام رسیدگی و [[واخواهی]] از دادنامه شماره ۹۱۰۲۰۲ مورخ ۹۱/۳/۱ بشرح استدلال مندرج در دادنامه مذکور با استناد به [[ماده ۴۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۴۲۲ قانون آئین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹]] ضمن نقض دادنامه غیابی [[حکم]] ( [[قرار]] ) رد دعوای [[اعتراض ثالث]] را صادر نموده است بنظر این [[دادگاه تجدیدنظر|دادگاه]] با توجه به محتویات پرونده و اجرای مفاد دادنامه مورد اعتراض ثالث ( در سال ۱۳۷۳ ) و اینکه بموجب ماده ۴۲۲ قانون مار الذکر . [[دعوی]] اعتراض ثالث قبل از اجرای [[حکم]] مورد اعتراض قابل طرح می باشد و بعد از اجرای حکم تنها موقعی که ثابت شود حقوقی که اساس و ماخذ اعتراض است به جهتی از جهات قانونی ساقط نشده باشد اعتراض به آن ممکن خواهد بود و در ما نحن فیه نیز عدم سقوط حقوق مذکور اثبات نشده است لذا تصمیم [[دادگاه بدوی]] در صدور رای مبنی بر [[قرار رد دعوی|قرار رد دعوا]] موجه و موافق قانون می باشد بر این اساس تجدیدنظرخواهی وارد نمی باشد دادگاه با رد تجدیدنظرخواهی نظر مستندا به [[ماده ۳۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۳۵۳ قانون آئین دادرسی]] مار الذکر دادنامه [[تجدیدنظرخواسته]] را النهایه تائید می نماید.رای صادره [[رأی قطعی|قطعی]] است.