ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ورود ثالث]]: ثالث یعنی [[شخص|شخصی]] که غیر از [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوی]] که [[مدعی]] و [[مدعی علیه]] می‌باشند. هر گاه ثالث خود را در حاکم شدن هر یک از متداعیین [[ذی حق‌|ذی‌حق]] بداند می‌تواند مطابق تشریفات [[قانون آیین دادرسی مدنی|قانون آیین دادرسی]] وارد [[دعوی]] شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=346200|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

این ماده جانشین قسمت دوم [[ماده ۲۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] می‌باشد که به طرفین دعوی اصلی اجازه داده بود تا نسبت به [[دادخواست]] [[ورود ثالث]] [[ایراد]] مطرح نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455908|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>

دعوای [[ورود ثالث]] از انواع [[دعوای طاری]] و با ویژگی‌های عمومی آن دعاوی می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1549848|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=1}}</ref> در صورتی که شرایط اقامه دعوای [[وارد ثالث اصلی|ورود ثالث اصلی]] وجود نداشته باشد یا اینکه به منظور تبانی با یکی از طرفین دعوا یا تأخیر در رسیدگی به دعوا باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1619416|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=2}}</ref> با تفکیک نمودن دعوا دادگاه به هر دعوا جداگانه رسیدگی می‌نماید، اما در دعوای [[وارد ثالث تبعی|ورود ثالث تبعی]] چون ثالث برای خود مستقلاً [[حق|حقی]] قائل نیست با وجود شرایط دادگاه توامان رسیدگی کرده و در غیر اینصورت [[قرار رد دعوا|قرار رد دعوی]] ورود ثالث تبعی را صادر می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571304|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1247860|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که طرح ایراد به دعوای ورود ثالث در [[ماده ۲۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] پیش‌بینی شده بود که حذف گردیده‌است اما حذف این مورد، تکلیف دادگاه جهت احراز شرایط اقامه دعوای ورود ثالث را رد نمی‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1336960|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref>

[[قرار|قراری]] با عنوان تفکیک دعاوی در [[قانون آیین دادرسی مدنی]] پیش‌بینی نشده‌است و [[رویه قضایی]] نیز عملی با این عنوان نشناخته‌است و در عمل به صورت [[تصمیم اداری]] با آن برخورد می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2141640|صفحه=|نام۱=فهیمه|نام خانوادگی۱=ملک‌زاده|چاپ=2}}</ref>