۱٬۹۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ظاهر''' به چیزی گفته می‌شود که پدید آور گمان باشد. ظهور به دو نوع لفظی و عملی منقسم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دایرۀ المعارف حقوق دانشنامه حقوقی (جلد اول) (ابلاغ تا ایرادات)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=امیرکبیر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[اصل]] و ظاهر: اگر ظاهر در شرع حجیت داشته باشد تردیدی بر تقدم آن بر اماره نیست اما اگر ظاهر ناشی از غلبه و شیوع باشد، در صورتی که به کمک قراین مفید علم و اطمینان برای قاضی باشد مقدم بر اصل است اما اگر مفید علم نباشد بلکه مفید ظن گردد چنین ظنی به اعتبار اصل عدم حجیت معتبر نیست و اصل مقدم است. نهایتا در تعارض اصل با ظن ناشی از غلبه اصولا اصل مقدم است مگر اینکه حجیت و اعتبار ظن ناشی از غلبه کشف گردد. این حجیت می‌تواند به کمک قراین و از طریق سبب علم و اطمینان شدن برای قاضی حجیت یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اماره و مصادیق آن در قانون و رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6666528|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=خواجه زاده|نام۲=فاطمه|نام خانوادگی۲=بینائیان|چاپ=1}}</ref> | [[اصل]] و ظاهر: اگر ظاهر در شرع حجیت داشته باشد تردیدی بر تقدم آن بر اماره نیست اما اگر ظاهر ناشی از غلبه و شیوع باشد، در صورتی که به کمک قراین مفید علم و اطمینان برای قاضی باشد مقدم بر اصل است اما اگر مفید علم نباشد بلکه مفید ظن گردد چنین ظنی به اعتبار اصل عدم حجیت معتبر نیست و اصل مقدم است. نهایتا در تعارض اصل با ظن ناشی از غلبه اصولا اصل مقدم است مگر اینکه حجیت و اعتبار ظن ناشی از غلبه کشف گردد. این حجیت می‌تواند به کمک قراین و از طریق سبب علم و اطمینان شدن برای قاضی حجیت یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اماره و مصادیق آن در قانون و رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6666528|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=خواجه زاده|نام۲=فاطمه|نام خانوادگی۲=بینائیان|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||