ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۷

۴ بایت اضافه‌شده ، ۱۷ فوریه

بدون خلاصۀ ویرایش

فاطمه امیدی

گشت‌زنان

۱۴٬۹۶۸

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی''': در مقابل [[تردید]] یا [[انکار]]، هر گاه ارائه کننده [[سند]]، سند خود را استرداد نماید، [[دادگاه]] به اسناد و [[دلیل|دلایل]] دیگر رجوع می‌کند. استرداد سند دلیل بر [[بطلان]] آن نخواهد بود، چنانچه صاحب سند، سند خود را استرداد نکرد و سند مؤثر در [[دعوا]] باشد، دادگاه مکلف است به اعتبار آن سند رسیدگی نماید.
+'''ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی''': در مقابل [[تردید]] یا [[انکار]]، هر گاه ارائه کننده [[سند]]، سند خود را استرداد نماید، [[دادگاه]] به اسناد و [[دلیل|دلایل]] دیگر رجوع می‌کند. استرداد سند دلیل بر [[بطلان]] آن نخواهد بود، چنانچه صاحب سند، سند خود را استرداد نکرد و سند مؤثر در [[دعوا]] باشد، [[دادگاه]] مکلف است به اعتبار آن سند رسیدگی نماید.
 *{{زیتونی|[[ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
 *{{زیتونی|[[ماده ۲۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 == نکات توضیحی و تفسیری دکترین ==
-در مقابل تردید یا انکار، چنانچه صاحب سند، اولاً سند خود را استرداد نکرد و ثانیاً، سند مؤثر در دعوا باشد، دادگاه مکلف است به اعتبار آن رسیدگی کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1338572|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref> مؤثر در دعوا نیز، بدان معنی است که سند با دعوی [[ارتباط کامل]] داشته (مرتبط بودن) و همچنین سند یاد شده به کیفیتی باشد که اقناع وجدان [[دادرس]] را تغییر دهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1337564|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref>
+در مقابل تردید یا انکار، چنانچه صاحب سند، اولاً سند خود را استرداد نکرد و ثانیاً، سند مؤثر در دعوا باشد، دادگاه مکلف است به اعتبار آن رسیدگی کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1338572|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref> مؤثر در دعوا نیز، بدان معنی است که سند با دعوا [[ارتباط کامل]] داشته (مرتبط بودن) و همچنین سند یاد شده به کیفیتی باشد که اقناع وجدان [[دادرس]] را تغییر دهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1337564|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=18}}</ref>
 نکته‌ی دیگر آن که مفاد [[ماده ۲۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۲۰۷ این قانون]] بر این ماده حاکم می‌باشد. بدین مفهوم که چنانچه طرف مقابل به بخشی از سند که به نفعش می‌باشد استناد کند، امکان استرداد سند وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=472052|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>