ماده ۲۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

* {{زیتونی|[[ماده ۲۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}  

 

 

این ماده را می‌توان تکمیل کننده [[ماده ۲۴۳ قانون آیین دادرسی مدنی]]، دانست چرا که ممکن است عدم حضور ناشی از عذری باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=459620|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>

استماع گواهی در خارج از دادگاه توسط [[دادرس علی‌البدل]] به عمل می‌آید و انجام آن به [[مباشرت]] [[قاضی]] رسیدگی کننده به [[دعوا]] نیز بلامانع به نظر می‌رسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5324436|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> استماع شهادت در منزل شاهد یا محل کار او یا هر مکان دیگر که توسط قاضی صورت می‌گیرد به معنی ادای شهادت در دادگاه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=حقوقدان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1755764|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref> مطابق [[ماده ۲۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مواد ۲۴۴]] و [[ماده ۲۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی|۲۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] دادگاه می‌تواند از تبدیل [[شاهد اصل]] به [[شاهد فرع]] جلوگیری کند و گواهی شاهد اصل را استماع نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=حقوقدان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1755876|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref>