۳٬۴۹۵
ویرایش
←رابطه جرم شناسی و جامعه شناسی کیفری
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
این علم به مثابه یک علم ترکیبی و عملی با استفاده از نتایج مطالعات علوم جرم شناسی عمومی و اختصاصی ضمن بررسی فرد و ویژگی های او با آگاهی از درجه خطرناک بودن و قدرت سازگاری و هماهنگی وی با ضوابط و معیارهای اجتماعی به ارائه درمان های ضروری پرداخته و هدف دور کردن بزهکار از [[تکرار جرم]] را پیگیری می نماید. به عبارت دیگر، یکی از مهم ترین وظایف دانش جرم شناسی بالینی، تعیین و ارائه طرق معالجه بزهکاران بر مبنای ویژگی های روانی و روحی و درجه ابتلای آنان به بیماری بزهکاری و دیگر پارامترهای اجتماعی است. گذشته از مطالعه بزهکار و ارائه روش های درمانی به منظور جلوگیری از تکرار جرم، جرم شناسی بالینی به بررسی طرق پیشگیری جرم و مراقبت و نگهداری مجرمین نیز اهتمام می ورزد. | این علم به مثابه یک علم ترکیبی و عملی با استفاده از نتایج مطالعات علوم جرم شناسی عمومی و اختصاصی ضمن بررسی فرد و ویژگی های او با آگاهی از درجه خطرناک بودن و قدرت سازگاری و هماهنگی وی با ضوابط و معیارهای اجتماعی به ارائه درمان های ضروری پرداخته و هدف دور کردن بزهکار از [[تکرار جرم]] را پیگیری می نماید. به عبارت دیگر، یکی از مهم ترین وظایف دانش جرم شناسی بالینی، تعیین و ارائه طرق معالجه بزهکاران بر مبنای ویژگی های روانی و روحی و درجه ابتلای آنان به بیماری بزهکاری و دیگر پارامترهای اجتماعی است. گذشته از مطالعه بزهکار و ارائه روش های درمانی به منظور جلوگیری از تکرار جرم، جرم شناسی بالینی به بررسی طرق پیشگیری جرم و مراقبت و نگهداری مجرمین نیز اهتمام می ورزد. | ||
این علم به عنوان شاخه ای از جرم شناسی، در پرتو مطالعات صاحب نظران و | این علم به عنوان شاخه ای از جرم شناسی، در پرتو مطالعات صاحب نظران و ضرورت ناشی از عینیت پدیده بزهکاری پدید آمده و به علت بسیط بودن دامنه و محدوده مطالعاتی آن و دارا بودن انعطاف لازم در بررسی پدیده بزهکاری و شناخت علل و انگیزه های آن و ایضا ارائه طرق درمان و پیشگیری، جایگاه خاصی در میان علوم جرم شناسی به خود اختصاص داده است. | ||
[[جرم شناسی بالینی]] با استفاده از یافته های علوم دیگر، به مطالعه جامع فرد بزهکار از جنبه های روانی، جسمی، اجتماعی پرداخته و با اندازه گیری توان اصلاح پذیری یا درجه انحراف و خطرناکی وی، نسخه حاوی داروهای لازم، جهت درمان بیمار را تجویز می نمایند. بنابراین، گذشته از «انگیزه یابی» دو وظیفه مهم «درمان انگیزه های حالت خطرناک» و «درمان بالینی حالت خطرناک» را به عهده دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جرم شناسی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=آموزش و سنجش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6668736|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=نجفی توانا|چاپ=18}}</ref> | [[جرم شناسی بالینی]] با استفاده از یافته های علوم دیگر، به مطالعه جامع فرد بزهکار از جنبه های روانی، جسمی، اجتماعی پرداخته و با اندازه گیری توان اصلاح پذیری یا درجه انحراف و خطرناکی وی، نسخه حاوی داروهای لازم، جهت درمان بیمار را تجویز می نمایند. بنابراین، گذشته از «انگیزه یابی» دو وظیفه مهم «درمان انگیزه های حالت خطرناک» و «درمان بالینی حالت خطرناک» را به عهده دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جرم شناسی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=آموزش و سنجش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6668736|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=نجفی توانا|چاپ=18}}</ref> | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
=== رابطه جرم شناسی و حقوق جزا === | === رابطه جرم شناسی و حقوق جزا === | ||
علیرغم اختلافات در روش بررسی و حدود و کیفیت واکنش ها و پیشگیری و اصلاح مجرمن؛ وجوه اشتراک فراوان بین این دو دانش وجود دارد. به شکلی که تصور یکی بدون وجود دیگری بسیار مشکل است. همانطوری که استفانی، لواسور و ژان مرلن در کتاب جرم شناسی می نویسند: «حقوق جزا و جرم شناسی دارای یک تاریخ طولانی و مشترک بوده و حداقل در حدود دو قرن در حال کمک دوجانبه به همدیگرند.» همانطوری که اشاره رفت، محور اصلی هر دو علم، جرم و مجرم است و این اشتراک موضوع باعث ضرورت همکاری این دو و تاثیر پذیری متقابل آنها از همدیگر می شود. اصولا جرم شناسی افرادی را مورد تحقیق و مطالعه قرار می دهد که طبق مقررات حقوق جزا تعقیب، دستگیر و مجازات شده اند. بنابراین مواد اولیه جرم شناسی به وسیله حقوق جزا تامین می گردد. جرم شناسی با مطالعه بزهکار از بدو دستگیری تا زمان اجرای مجازات نتایج لازم را تحصیل می نماید. در این زمینه بررسی پرونده و تحقیقات انجام شده توسط ضابطین دادگستری و مقامات قضایی جرم شناس را تغذیه اطلاعاتی می کند. | علیرغم اختلافات در روش بررسی و حدود و کیفیت واکنش ها و پیشگیری و اصلاح مجرمن؛ وجوه اشتراک فراوان بین این دو دانش وجود دارد. به شکلی که تصور یکی بدون وجود دیگری بسیار مشکل است. همانطوری که استفانی، لواسور و ژان مرلن در کتاب جرم شناسی می نویسند: «حقوق جزا و جرم شناسی دارای یک تاریخ طولانی و مشترک بوده و حداقل در حدود دو قرن در حال کمک دوجانبه به همدیگرند.» همانطوری که اشاره رفت، محور اصلی هر دو علم، جرم و مجرم است و این اشتراک موضوع باعث ضرورت همکاری این دو و تاثیر پذیری متقابل آنها از همدیگر می شود. اصولا جرم شناسی افرادی را مورد تحقیق و مطالعه قرار می دهد که طبق مقررات حقوق جزا تعقیب، دستگیر و مجازات شده اند. بنابراین مواد اولیه جرم شناسی به وسیله حقوق جزا تامین می گردد. جرم شناسی با مطالعه بزهکار از بدو دستگیری تا زمان اجرای مجازات نتایج لازم را تحصیل می نماید. در این زمینه بررسی پرونده و تحقیقات انجام شده توسط [[ضابط|ضابطین]] دادگستری و مقامات قضایی جرم شناس را تغذیه اطلاعاتی می کند. | ||
در ضمن، این حقوق کیفری است که با فراهم نمودن آمار جنایی آن را در اختیار جرم شناسی جهت بررسی و شناخت مجرمین و طبقه بندی آنها قرار می دهد. اگر کمک حقوق جزا در این زمینه نباشد، یکی از ضروری ترین ابزار تحقیق جرم شناسی وجود نخواهد داشت و در نتیجه جرم شناسی سرعت لازم و کیفیت مطلوب را در انجام رسالت خود از دست خواهد داد. | در ضمن، این حقوق کیفری است که با فراهم نمودن آمار جنایی آن را در اختیار جرم شناسی جهت بررسی و شناخت مجرمین و طبقه بندی آنها قرار می دهد. اگر کمک حقوق جزا در این زمینه نباشد، یکی از ضروری ترین ابزار تحقیق جرم شناسی وجود نخواهد داشت و در نتیجه جرم شناسی سرعت لازم و کیفیت مطلوب را در انجام رسالت خود از دست خواهد داد. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
=== رابطه جرم شناسی و آیین دادرسی کیفری === | === رابطه جرم شناسی و آیین دادرسی کیفری === | ||
[[آیین دادرسی کیفری]]، حقوق جزای شکلی به معنای خاص آن است و قواعد مربوط به دادرسی از زمان [[تعقیب]] تا اجرای مجازات را بررسی می کند. آنچه که در [[دادرسی|دادرسی کیفری]]، موضوع دادرسی می باشد، یک انسان است که مرتکب عمل مجرمانه ای شده و قانون ماهوی نیز برای عمل وی، مجازاتی را تعین کرده است. قاضی کیفری، | [[آیین دادرسی کیفری]]، حقوق جزای شکلی به معنای خاص آن است و قواعد مربوط به دادرسی از زمان [[تعقیب]] تا اجرای مجازات را بررسی می کند. آنچه که در [[دادرسی|دادرسی کیفری]]، موضوع دادرسی می باشد، یک انسان است که مرتکب عمل مجرمانه ای شده و قانون ماهوی نیز برای عمل وی، مجازاتی را تعین کرده است. [[قاضی]] کیفری، که حقوق دان است اما دانستن حقوق برای او، کافی نیست زیرا بر خلاف قاضی مدنی، فصل خصومت و دعوا نمی کند بلکه درمان و اصلاح نیز می نماید. جرمی که ارتکاب یافته است، عوامل زادی دارد و این عوامل در جرم شناسی، مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرند و نتیجه ی این مطالعات، کمک موثری به تصمیم قاضی کیفری برای اصلاح و مجازات مجرم، می نماید. پس جرم شناسی و دادرسی کیفری نیز به یکدیگر نیاز دارند و هر کدام به کمک دیگری، وظیفه خود را به شکل بهتری انجام می دهند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=درآمدی بر علوم جنایی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6667704|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | ||
=== رابطه جرم شناسی با روان شناسی کیفری === | === رابطه جرم شناسی با روان شناسی کیفری === | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
=== رابطه جرم شناسی و جامعه شناسی کیفری === | === رابطه جرم شناسی و جامعه شناسی کیفری === | ||
اگرچه برخی از جرم شناسان مانند وئن و لئوته، جرم شناسان فرانسوی، جامعه شناسی واکنش اجتماعی علیه جرم را شاخه ای از جرم شناسی تلقی می کنند، ولی همان گونه که گن یادآور شده: « چه از لحاظ موضوع و چه از لحاظ روش، بین جرم شناسی و جامعه شناسی کیفری تفاوت های اساسی وجود دارد. موضوع اصلی جرم شناسی تعین عوامل فرایندهای عمل مجرمان (کنش جنایی) است و حال آنکه جامعه شناسی کیفری، جنبه های مختلف تجربی واکنش در برابر این کنش را مورد مطالعه قرار می دهد.» در تایید این برداشت می توان به ویژه به عقیده ژان کربونیه، استاد جامعه شناسی حقوق دانشگاه پاریس اشاره | اگرچه برخی از جرم شناسان مانند وئن و لئوته، جرم شناسان فرانسوی، جامعه شناسی واکنش اجتماعی علیه جرم را شاخه ای از جرم شناسی تلقی می کنند، ولی همان گونه که گن یادآور شده: « چه از لحاظ موضوع و چه از لحاظ روش، بین جرم شناسی و [[جامعه شناسی کیفری]] تفاوت های اساسی وجود دارد. موضوع اصلی جرم شناسی تعین عوامل فرایندهای عمل مجرمان (کنش جنایی) است و حال آنکه جامعه شناسی کیفری، جنبه های مختلف تجربی واکنش در برابر این کنش را مورد مطالعه قرار می دهد.» در تایید این برداشت می توان به ویژه به عقیده ژان کربونیه، استاد جامعه شناسی حقوق دانشگاه پاریس اشاره کرد؛ وی می نویسد: جامعه شناسی حقوق کیفری، پدیده سرکوبی و مجازات یعنی واکنش جامعه نابزهکار را نسبت به بزه بررسی می کند و اساسا با جامعه شناسی جنایی که پدیده بزهکاری و دست یازیدن بزهکار به عمل مجرمانه را مورد مطالعه قرار می دهد، متفاوت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جامعه شناسی جنایی|ترجمه=|جلد=|سال=1395|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6667744|صفحه=|نام۱=حمیدرضا|نام خانوادگی۱=آدابی|چاپ=2}}</ref> | ||
=== رابطه جرم شناسی با اخلاق و مذهب === | === رابطه جرم شناسی با اخلاق و مذهب === | ||
چه مذهب و چه اخلاق هر دو دنبال تصعید انسان و پالایش آشفتگی های آدمی با روش های خاص خود هستند و جرم شناسی نیز اگرچه نمی تواند ادعایی به اندازه این دو داشته باشد اما ضرورت دیدگاه علمی، این علم را در شناخت نارسایی ها و خلل های فردی و اجتماعی و توسل به وسایل گوناگون علمی و همچنین مذهب و اخلاق برای درمان بزهکاران در حد بسیار وسیع نباید نادیده گرفت. | چه [[مذهب]] و چه اخلاق هر دو دنبال تصعید انسان و پالایش آشفتگی های آدمی با روش های خاص خود هستند و جرم شناسی نیز اگرچه نمی تواند ادعایی به اندازه این دو داشته باشد اما ضرورت دیدگاه علمی، این علم را در شناخت نارسایی ها و خلل های فردی و اجتماعی و توسل به وسایل گوناگون علمی و همچنین مذهب و اخلاق برای درمان بزهکاران در حد بسیار وسیع نباید نادیده گرفت. | ||
همه ی کوشش جرم شناسان برای شناخت علل جرم و آگاهی بر [[شخصیت]] بزهکار در جهت درمان بزه و اصلاح بزهکاران است. در این طریق مذهب و اخلاق پالایش شده از خرافات و باورهای مهجور به عنوان عوامل موثر و البته نه به تنهایی کافی در درمان و اصلاح مورد توجه جرم شناسان قرار دارند. وجود علمای متعهد علم اخلاق و ادیان که آگاه به مسائل اجتماعی و معتقد به اجرای مبانی جرم شناسی در [[زندان]] ها و کانون های اصلاح و تربیت و دیگر سازمان های تامینی و تربیتی باشند کمک بزرگی به پندار جرم شناسان در تحقق اصلاح بزهکاران است. در عن حال نباد فراموش کرد که مقاومت با اصول علمی که گاه بواسطه تفسیر و تعبیر واضعان اعتقاداتی ساکن و یا طرفداران قوانین تفسیری اخلاقی غیر قابل انعطاف که به ضرورت های علمی با بی اعتنای می نگرند معمول می گردد موجب وقفه در شناخت انسان مجرم و جرم انجام شده گردیده و جرم شناسی را در تحول خود در بسیاری از جوامع دچار مشکل کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=زمینه جرم شناسی|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6667700|صفحه=|نام۱=رضا|نام خانوادگی۱=نوربها|چاپ=5}}</ref> | همه ی کوشش جرم شناسان برای شناخت علل جرم و آگاهی بر [[شخصیت]] بزهکار در جهت درمان بزه و اصلاح بزهکاران است. در این طریق مذهب و اخلاق پالایش شده از خرافات و باورهای مهجور به عنوان عوامل موثر و البته نه به تنهایی کافی در درمان و اصلاح مورد توجه جرم شناسان قرار دارند. وجود علمای متعهد علم اخلاق و ادیان که آگاه به مسائل اجتماعی و معتقد به اجرای مبانی جرم شناسی در [[زندان]] ها و کانون های اصلاح و تربیت و دیگر سازمان های تامینی و تربیتی باشند کمک بزرگی به پندار جرم شناسان در تحقق اصلاح بزهکاران است. در عن حال نباد فراموش کرد که مقاومت با اصول علمی که گاه بواسطه تفسیر و تعبیر واضعان اعتقاداتی ساکن و یا طرفداران قوانین تفسیری اخلاقی غیر قابل انعطاف که به ضرورت های علمی با بی اعتنای می نگرند معمول می گردد موجب وقفه در شناخت انسان مجرم و جرم انجام شده گردیده و جرم شناسی را در تحول خود در بسیاری از جوامع دچار مشکل کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=زمینه جرم شناسی|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6667700|صفحه=|نام۱=رضا|نام خانوادگی۱=نوربها|چاپ=5}}</ref> | ||