ماده ۲۶۶ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۶۶ قانون تجارت''': صاحب [[برات]] مفقود برای تحصیل نسخه ثانی باید به [[ظهرنویس|ظهرنویسی]] که بلافاصله قبل از او بوده‌است رجوع نماید - ظهرنویس مزبور ملزم‌است به صاحب برات اختیار مراجعه به ظهرنویس ماقبل خود داده و راهنمایی کند و همچنین هر ظهرنویس باید اختیار رجوع به ظهرنویس ماقبل خودبدهد تا به برات‌دهنده برسد - مخارج این اقدامات بر عهده صاحب برات مفقود خواهد بود.

ظهرنویس در صورت امتناع از دادن اختیار مسئول تادیه وجه برات و [[خسارت|خساراتی]] است که بر صاحب برات مفقود وارد شده‌است.

[[برات]]: [[سند|سندی]] که به موجب آن شخصی به شخص دیگر دستور می‌دهد مبلغی معین را در موعد تعیین شده به شخص ثالث یا به حواله کرد وی بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اسناد تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6657664|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=درویشی هویدا|چاپ=1}}</ref>

در مورد مفقود شدن چک در وجه شخص معین یا به حواله کرد او نیز طبق مقررات همین ماده عمل می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) اسناد نجارتی (کلیات برات، سفته، چک، اسناد الکترونیکی، قبض انبار عمومی، نمونه‌های کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2422672|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=2}}</ref>