ارزش اقناعی تصمیمات دیوان بین المللی دادگستری: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

مشهور است که دولت ها در بیشتر موارد به هنجارهای حقوق بین الملل احترام می گذارند. اینکه چرا دولت ها به رغم عدم ساختار منسجم مرکزی برای تضمین اجرای حقوق بین الملل از قواعد آن تبعیت می کنند، همواره اندیشمندان حوزه های حقوق بین الملل، علوم سیاسی و روابط بین الملل را به خود مشغول نموده است. از یک منظر، می توان سازوکارهای متابعت دولت ها از حقوق بین الملل را به سه دسته تقسیم بندی نمود: محاسبه هزینه و فایده مادی، فرهنگ پذیری و اقناع. از آنجا که در سازوکار اقناع بر پذیرش درونی و توام با تدبر هنجارهای بین المللی به عنوان علت متابعت دولت ها تاکید می شود، نقش آن به عنوان یک سازوکار بنیادی در متابعت دولت ها جالب توجه است. هدف از این تحقیق تعیین ارزش اقناعی تصمیمات دیوان بین المللی دادگستری و مشخص نمودن عوامل موثر بر آن است. این تحقیق به بررسی نقش دیوان بین المللی دادگستری در اقناع دولت ها برای متابعت از قواعد حقوق بین الملل و نیز کنکاش در کارکرد اقناعی دیوان از منظر علم خطابه می پردازد. دیوان عمدتا با رفع ابهام از قواعد حقوق بین الملل نقش خود را در سازوکار اقناع برای متابعت دولت ها ایفا می نماید. دو عامل اصلی که موجب پذیرش درونی نظر دیوان از سوی دولت ها می گردد عبارتند از مرجعیت نظری دیوان و استدلال هایی که در متن تصمیمات دیوان ارایه می شوند. دیوان علاوه بر مرجعیت نظری واجد مرجعیت های عملی و منزلتی نیز می باشد و در این میان، مرجعیت منزلتی دیوان به جهت ایجاد وحدت نظر میان مراجع حل اختلافات بین المللی در خصوص رفع ابهام از قواعد حقوق بین الملل واجد اهمیت است. تصمیمات مدلل دیوان به منزله خطابه دیوان است که برای قانع ساختن دولت ها ارایه می گردد و اساسنامه دیوان ابزارهای لازم را برای ایراد خطابه مقنِع در اختیار دیوان قرار داده است.