۳۳٬۸۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
'''نسبی بودن اقرار''' یا '''اثر نسبی اقرار''' در [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]] پیش بینی شده است و به موجب آن، [[اقرار]] هر کس فقط نسبت به خود آن [[شخص]] و [[قائم مقام|قائم‌مقام]] او [[نفوذ|نافذ]] است و در حق دیگری نافذ نیست مگر در موردی که [[قانون]] آن را ملزم قرار داده باشد.<ref>[[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]]</ref> | '''نسبی بودن اقرار''' یا '''اثر نسبی اقرار''' در [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]] پیش بینی شده است و به موجب آن، [[اقرار]] هر کس فقط نسبت به خود آن [[شخص]] و [[قائم مقام|قائم‌مقام]] او [[نفوذ|نافذ]] است و در حق دیگری نافذ نیست مگر در موردی که [[قانون]] آن را ملزم قرار داده باشد.<ref>[[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی]]</ref> | ||
در مورد | در مورد اثر نسبی اقرار باید گفت که با توجه به اینکه مندرجات [[دفاتر تجارتی|دفاتر تجاری]]، نسبت به صاحب آن دفتر، اقرار محسوب می‌گردد؛ علیه قائم مقام [[تاجر]] نیز، قابل استناد خواهد بود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2478700|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> اما در خصوص رابطه [[وکیل]] و [[موکل]]، اقرار وکیل به [[زیان]] موکل خود، در صورتی پذیرفته می‌گردد؛ که [[اذن]] موکل نسبت به این امر، محرز گردد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=97824|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1381|ناشر=دانش نگار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=196272|صفحه=|نام۱=حسینقلی|نام خانوادگی۱=حسینی نژاد|چاپ=2}}</ref> همچنین برخی از حقوقدانان معتقدند که به دلیل [[نمایندگی عام]] [[ولی قهری]]، اقرار او به ضرر [[مولی علیه]]، پذیرفته است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=102724|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref> | ||
لازم به ذکر است که در [[اقرار به نسب]]، تصدیق طرف مقابل، دلالت بر نسبی بودن اقرار دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی خانواده (جلد دوم) (اولاد، روابط پدر و مادر و فرزندان نسب)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4195504|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> | لازم به ذکر است که در [[اقرار به نسب]]، تصدیق طرف مقابل، دلالت بر '''نسبی بودن اقرار''' دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی خانواده (جلد دوم) (اولاد، روابط پدر و مادر و فرزندان نسب)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4195504|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=7}}</ref> | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
==مصادیق== | ==مصادیق== | ||
*'''نسبی بودن اقرار'''، در [[جرم]] [[لواط]]، جاری بوده؛ و باعث می‌شود که اقرار، فقط نسبت به مقر، مؤثر باشد؛ و موجب [[مجازات]] طرف مقابل نگردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2586200|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | *'''نسبی بودن اقرار'''، در [[جرم]] [[لواط]]، جاری بوده؛ و باعث می‌شود که اقرار، فقط نسبت به مقر، مؤثر باشد؛ و موجب [[مجازات]] طرف مقابل نگردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی بخش حدود (جلد اول) (جرایم منافی عفت)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2586200|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
*اگر یکی از چند [[وارث|ورثه]] [[کافر]]، اقرار به اسلام نماید؛ چنین | *اگر یکی از چند [[وارث|ورثه]] [[کافر]]، اقرار به اسلام نماید؛ چنین [[ادعا|ادعایی]]، دلالت بر محروم شدن سایر وراث از [[حصه]] خود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی موانع ارث|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1072112|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=روشن|چاپ=1}}</ref> | ||
*برخلاف [[سند مالکیت]]، که مفاد آن، دلالت بر [[انتقال]] [[مالکیت|ملکیت]] از شخصی به شخص دیگر دارد؛ چنانچه اقرار به مالکیت طرف مقابل، مبنای صدور حکم نیز قرار گرفته باشد؛ رأی مزبور، فقط در همان [[دعوی|دعوا]]، و نسبت به همان اشخاص، مؤثر بوده؛ و نمی‌توان در دعوای با اشخاص دیگر، به آن حکم استناد نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1975940|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=5}}</ref> | *برخلاف [[سند مالکیت]]، که مفاد آن، دلالت بر [[انتقال]] [[مالکیت|ملکیت]] از شخصی به شخص دیگر دارد؛ چنانچه اقرار به مالکیت طرف مقابل، مبنای صدور [[حکم]] نیز قرار گرفته باشد؛ رأی مزبور، فقط در همان [[دعوی|دعوا]]، و نسبت به همان اشخاص، مؤثر بوده؛ و نمی‌توان در دعوای با اشخاص دیگر، به آن حکم استناد نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1975940|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=5}}</ref> | ||
== در فقه == | == در فقه == | ||
*با استناد به [[قاعده من ملک شیئاً ملک الاقرار به|قاعده «من ملک شیئاً، ملک الاقرار به»]]، اقرار ولی و وکیل، به ضرر مولی علیه و موکل خود، پذیرفته است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1786384|صفحه=|نام۱=ابوالحسن|نام خانوادگی۱=محمدی|چاپ=11}}</ref> | *با استناد به [[قاعده من ملک شیئاً ملک الاقرار به|قاعده «من ملک شیئاً، ملک الاقرار به»]]، اقرار ولی و وکیل، به ضرر مولی علیه و موکل خود، پذیرفته است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1786384|صفحه=|نام۱=ابوالحسن|نام خانوادگی۱=محمدی|چاپ=11}}</ref> | ||
*اگر شخصی، اقرار به ابوت [[صغیر|طفلی]] نماید؛ | *اگر شخصی، اقرار به ابوت [[صغیر|طفلی]] نماید؛ ادعای او، دلالت بر وجود [[رابطه زوجیت]]، بین [[مقر]] و [[مادر]] طفل ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ارث |ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=382572|صفحه=|نام۱=آیت اله خلیل|نام خانوادگی۱=قبله ای خویی|چاپ=2}}</ref> | ||
==در رویه قضایی== | ==در رویه قضایی== | ||
*به موجب | *به موجب دادنامه شماره ۲۲۷۶ مورخه ۱۳۱۶/۱۰/۱۹ شعبه ۴ [[دیوان عالی کشور]]، اقرار ولی به زیان صغیر، فاقد اثر است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه رویه قضایی قسمت حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=آثار اندیشه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5526900|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=متین|چاپ=1}}</ref> | ||
*[[رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند)|رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند)]] | *[[رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند)|رای وحدت رویه شماره ۵۴ مورخ ۱۳۵۱/۱۰/۱۳ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند)]] | ||