۳٬۵۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 188 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تا هنگامي كه به متهم دسترسي حاصل نشده ، بازپرس مي تواند با توجه به اهميت و ادله وقوع جرم ، دستور منع خروج او را از كشور صادر كند . مدت اعتبار اين دستور ، شش ماه و قابل تمديد است . در صورت حضور متهم در بازپرسي و يا صدور قرار موقوفي ، ترك و يا منع تعقيب ، ممنوعيت خروج منتفي و مراتب بلافاصله به مراجع مربوط اطلاع داده مي شود . در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند . | تا هنگامي كه به متهم دسترسي حاصل نشده ، بازپرس مي تواند با توجه به اهميت و ادله وقوع جرم ، دستور منع خروج او را از كشور صادر كند . مدت اعتبار اين دستور ، شش ماه و قابل تمديد است . در صورت حضور متهم در بازپرسي و يا صدور قرار موقوفي ، ترك و يا منع تعقيب ، ممنوعيت خروج منتفي و مراتب بلافاصله به مراجع مربوط اطلاع داده مي شود . در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند . | ||
== توضیح واژگان == | |||
عده ای معتقدند استعمال لفظ « دستور» در این ماده را باید از روی مسامحه دانسته و آن را در همان معنای حکم مصطلح قضایی در نظر گرفت.5096420 | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
بر اساس ماده فوق ، تصمیم ممنوعیت خروج از کشور را باید نوعی دستور تلقی نمود نه قرار. این دستور به متهم ابلاغ نشده و قابلیت اعتراض نیز ندارد. لذا امکان عدن حضور متهم نزد بازپرس و اعتراض از طریق ارسال لایحه یا وکیل وجود ندارد. مدت اعتبار این ممنوعیت شش ماه بوده و با حضور اختیاری یا جلب متهم نزد بازپرس یا صدور قرار منع یا موقوفی تعقیب مرتفع می شود.4756136 | |||