ماده ۲۵۴ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسبت دادن زنا یا لواط به کسی که به خاطر همان زنا یا لواط محکوم به حد شده است، قبل از توبه مقذوف، مجازات ندارد.

مفهوم این ماده آن است که چنانچه شخصی محکوم به [[حد]] [[زنا]] یا [[لواط]] شده باشد و سپس [[توبه]] نماید و پس از آن شخصی وی را [[قذف]] کند،حد قذف بر او جاری میشود.اطلاق ماده اقتضا میکند که علم یا جهل قذف کننده تاثیری نداشته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3898396|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>

همچنین بعید است توبه ای که در این ماده بیان میشود،توبه ای باشد که موجب سقوط حد میشود هرچند احتمال آن نیز میرود.اما اگر توبه به معنای عام آن باشد،راه سوءاستفاده از آن باز میباشد مانند آنکه محکوم به حد برای محکوم کردن [[قاذف]] ادعا کند که توبه کرده است،پس باید اثبات توبه را لازم بدانیم.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3898500|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>

گفتنی است بند دوم [[ماده ۲۶۱ قانون مجازات اسلامی|ماده 261]]،یکی از موارد سقوط حد قذف را اثبات موضوع قذف توسط [[شاهد]] یا با علم قاضی دانسته است.تفاوت آن بند با این ماده در این است که در اینجا دادگاه قبلا به جرم زنا یا لواط رسیدگی کرده و حکم صادر نموده است.اما در آن بند قاضی هنگام رسیدگی به دعوای قذف،پی به وقوع زنا یا لواط میبرد و عبارت "اثبات شود"در بند دوم اشاره به همین موضوع دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3898344|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>