جایگاه واجبات مالی و بدنی در وصیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از مواد ۸۲۵ و ۸۲۶ قانون مدنی این گونه استنباط می گردد, وصیت عملی است با ماهیت حقوقی که به موجب آن شخصی تصرف در اموال و حقوق مربوط به دوران بعد از فوت خود را به تصرفات زمان حیات خود متصل مینماید به عبارت دیگر وصیت عمل حقوقی است که به منظور تعیین جانشین برای بعد از فوت واقع می شود. طبق ماده ۸۴۳ قانون مدنی وصیت تا ثلث ترکه که نافذ است بنابراین هر کس مجاز است تا میزان یک سوم از اموال خود را خواه به نحو معین یا مشاعی یا کلی وصیت کند و اگر مازاد بر ثلث وصیت نماید در صورت عدم تنفیذ افرادی که در ماترک نفع هستند وصیت نسبت به زیاده از یک سوم باطل خواهد بود. ماهیت وصیت مجانی است. وصیت از نظر قانونی بردونوع می باشد ۱–وصیت تملیکی ۲–وصیت عهدی. قاعده توزیع و تقسیم ترکه به هنگام وجود وصیت واجب یا وصیت غیر واجب آن است که جزء مورد وصیت را تقسیم و توزیع کنند بر کسانی که مستحق اخذ آن می باشند و بعد از آن باقی مانده را بر ورثه تقسیم کنند. وصیت به واجبات بر دو نوع است: وصیت به واجبات مالی و وصیت به واجبات بدنی می باشد.