رای دادگاه درباره شهادت (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۳۲۰۰۳۳۲): تفاوت میان نسخه‌ها

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای ح.خ. به وکالت از آقای م.ح. نسبت به دادنامه شماره ۰۰۰۹۰۱ مورخ ۳۰/۷/۹۱ شعبه ۱۱۲۹ دادگاه عمومی جزایی تهران که در مقام رسیدگی واخواهی و تأیید آن بخشی از دادنامه غیابی شماره ۱۷۷۹ مورخ ۲۱/۱۲/۹۰ که ناظر به محکومیت نامبرده اخیر به پرداخت دیه در حق شاکی خصوصی و پرداخت سه میلیون ریال جزای نقدی بابت جنبه عمومی بزه ایراد ضرب و جرح عمدی و شش ماه حبس تعزیری در مورد بزه مشارکت در تخریب و یکصد هزار تومان جزای نقدی در مورد بزه توهین بوده، صادر شده است. دادگاه با توجه به این که در این مرحله از رسیدگی و با دعوت از طرفین پرونده و استماع اظهارات گواه تعرفه شده از سوی شاکی، و نحوه اظهارات طرفین در مجموع با این استدلال که هیچ گونه دلیل و مدرکی که دلالت بر اثبات بزه از سوی تجدیدنظرخواه داشته باشد وجود نداشته و اظهارات گواه نیز دلالت بر ارتکاب بزه از سوی تجدیدنظرخواه نداشته چرا که وی صرفا گواهی به اصل نزاع داده، بنابراین با پذیرش تجدیدنظرخواهی مستندا به شق اول از بند ب ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و اصل ۳۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته، رأی به برائت تجدیدنظرخواه صادر و اعلام می شود. این رأی قطعی است.